Stone Cold // z.m

are u scared,angel?

Bay Malik evden gideli saatler olmuştu ve ben sıkıntıdan patlamak üzereydim.
Yaz tatilinde olmamıza rağmen evde öylece oturuyordum.Ne gidebileceğim bir yer, ne de düzenli konuştuğum bir arkadaşım vardı.
Aslında bunu uzun bir süredir dert etmiyordum,çünkü Bay Malik hayatıma girdiğinden beri eskisi kadar yalnız hissetmiyordum.
Ailem beni evden kovduğundan beri Bay Malik'in yanında kalıyordum ve ona gerçekten minnettardım.
Kendi başımın çaresine şuan belki bakabilirdim ama o zamanlar bakamazdım.Bay Malik olmasaydı,kim bilir şuan ne halde olurdum.
Sıkıntıyla oflayarak yarısı çıkmış siyah ojelerle süslü,uzun tırnaklarımla oynamaya başladım.Bakım zamanı gelmişti sanırım.
Yatakta biraz daha aşağıya kayarak camdan dışarıya göz attım.
Hava kararmak üzereydi.Güneş yavaş yavaş batıyor ve gökyüzünü çok güzel bir renge bırakıyordu.Hayran kalınmayacak gibi değildi.
Uzandığım yerden kalktım ve penceremin önündeki küçük oturma köşeme oturdum.Burada bazen kahve içer,kitap okur, müzik dinlerdim.Bazen ise öylece dışarıyı izler,yaşadıklarımı düşünürdüm.
Kimisine göre basit,bana göre oldukça zor şeyler yaşamıştım.
Babam öldükten sonra kendimize bakabilmek için bir yerde çalışmıştım.Annem de çalışıyordu ve öyle böyle geçiniyorduk.Ama daha sonra annem buna daha fazla dayanamadı ve zengin bir adamla evlendi.İlk başta herşey iyi gitsede evlendiği adam beni fazlalık gibi görmeye başladı ve evden gitmemi istedi.
Anneme beni bırakmaması için her ne kadar yalvarsam da yaşadığı hayatı ve kocasını sevdiğini söylerek üzgün olduğunu da ekleyerek evden gitmemi istemişti.
O gece göz yaşlarım içerisinde sokakta öylece yürümüş ve babamın mezarına gitmiş,onunla dertleşmiştim.
Aradan bir kaç hafta geçmişti ve patronum çalıştığım yerde bir süre kalmama izin vermişti.Daha sonra sürtük bir müşteri yüzünden kovulmuştum ve tekrar sokağa düşmüştüm.
Her boş vaktimde olduğu gibi yine babamın mezarına gitmiş ve ona anlatarak ağlamıştım.
Oradan ayrıldığımda yağmur kendini göstermişti ve boşalırcasına yağıyordu.
Giderek halsizleşmiştim ve yürüyecek halim bile kalmamıştı.
Başım dönüp,gözlerim karardığında bedenim hızlı bir şekilde yere düşmüştü.En son gördüğüm şey bir yerden gelen silik bir ışıktı.
Kendime geldiğimde hastanedeydim.
O sırada tanışmıştık Bay Malik ile.
Gözleri ifadesiz bir şekilde oturduğu koltuktan beni seyrediyordu.
Ona tuhaf bakışlarımı gönderdiğimde
kim olduğunu soramamışken içeriye doktor girmiş,üzüntüden ve stresten halsiz düştüğümü ve yağmurda kalmaktan ateşimin çıktığını fazla ciddi birşeyin olmadığını sadece kendime dikkat etmemi tembihlemiş ve bizi yalnız bırakmıştı.
Sert ve keskin bakışlarından ürkerek sormuştum kim olduğunu.
Bana bir cevap vermeden o saatte, orada tek başıma ne yaptığımı sormuş ve kızmıştı.
Ona olanları anlatmamı istemiş ve yardım edebileceğini söylemişti.Çekinerekte olsa anlatmıştım herşeyi.
O anılar aklıma gelince gülümsemeden edemedim.

//Flashback//

"Siz de kimsiniz?"

Sesim sert bakışlarından ve dik duruşundan korkarak ürkek bir şekilde çıkmıştı.Ela gözlerini çevreleyen uzun kirpikleri sert bakışlarıyla uyum içerisindeydi.
Öylece oturmuş beni inceliyordu bakışlarıyla.Yerimde rahatsızca kıpırdandım ve boğazımı temizledim.
Çok halsiz hissediyordum ve boğazımda pamuk sürüsü varmış gibi orayı huylandırıyordu.
Neden burada olduğumu bilmiyordum.En son hatırladığım şey babamın mezarında onunla dertleştikten sonra nereye gittiğimi bilmeden yürümemdi.
Düşüncelerim yumuşak sesiyle buharlaşıp uçtu.

"O saatte, tek başına ne yapıyordun orada?"

Kızgın sesi daha çok ürkmemi sağlıyordu.Ne cevap vereceğimi bilemeden gevelemeye başladım.

"B-ben şey,"

"Evet,sen ne?"

Yalan söylemekten zarar gelmeyeceğini düşünerek bir şeyler uydurmaya başladım.

"Yolumu kaybetmiştim.Oraya yeni taşınmıştık ve ben-"

Sözümü kesen yumuşak sesiydi.Bunu daha fazla dinlemek istemiyorum der gibiydi.

"Yalan söylemeyi beceremiyorsun küçüğüm."

Yavaşça yutkundum.Gözlerimi ondan kaçırdım ve bakımsız olmasına rağmen hala yumuşak olan elimle oynamaya başladım.

"Neler olduğunu anlatmak ister misin,yoksa ben kendim öğrenebilirim?"

Sesi öneri verir gibi değil,emir verir gibiydi.Sesindeki kendinden emin ton bunu yapabileceğini kanıtlıyordu.
Kafamı yavaşca salladım ve boğazım ağrıdığı için kısık çıkan sesimle anlatmaya başladım.

**
Beni sözümü kesmeden dikkatli bir şekilde dinlemişti.
Bana acıdığını ve küçük gördüğünü düşünmeye başlamıştım ama gözlerinde bu hislerden küçücük bir kırıntı bile taşımıyordu.

Dakikalar sonra duyduğum pürüzlü sesi ve söylediği cümleler hayatımı değiştiren tek etkendi.

"Artık benim kollarım altında güvendesin küçüğüm.Sana kimse bir şey yapamaz."

//Günümüz//

Gülüşüm hala yüzümde dışarıya bakmaya devam ediyordum.
Bay Malik hayatımda olduğu için çok mutluydum ve onu seviyordum.
Ve şimdiden onu çok özlemiştim.
Yüzümdeki gülümseme yerini buruk bir tebessüme bırakırken derin bir iç çektim.
Aklıma gelen şeyle gülümsedim ve yerimden heyecanlı bir şekilde kalktım.
Bay Malik'i arayacak yanına gitmek için izin isteyecektim.
Arkamı döndüğümde karşılaştığım şey ile küçük tiz bir çığlık attım ve elimi kalbime götürdüm.

"Korktun mu,meleğim?"

Herkese merhaba!!! Yeni bi kurgu yazıyorum ve çok heyecanlıyım.
İlk defa daddy!kink yazıyorum ve umarım başarılı olurum.Ve sizde beğenirsiniz.
Şimdiden teşekkürler jdjfjfjf Oylarını ve yorumlarınızı bekliyorum. ✌