ZOMBIE APOCALYPSE [COMPLETED]

ZOMBIE APOCALYPSE PART 11

SAEKO'S POV

"Why are you alone?" Biglang tanong sakin ng amerikano nang makita akong nanahimik lang sa isang tabi.

"Nothing. I'm just..."

"You miss your family?" Biglang putol nito sa sasabihin ko.

"Yeah, specially my dad. I didn't even say my last good bye to him." Kwento ko sa kanya. Nung una natatakot ako sa kanya pero ito at dinadamayan niya ako.

"I could be your dad for now." He said at napangiti ako.

"Thanks dad." Sabi ko at niyakap sya ng napaka higpit na parang sya nga ang tatay ko.

Ilang oras ding nag-ayos si dad ng eroplano at kinakabahan na ako dahil parating na ang mga zombie.

"Saan ba nakapasok ang mga zombie na yan Ate Angelyn?" Tanong ko kay Ate Angelyn na nanahimik.

"May lagusan sa CR ng mga preso. I assume na dun sila nanggaling" sagot ni Ate Angelyn sa tanong ko. Ilang oras ding pinigilan ng mga lalaki ang pagbukas ng pinto.

Pagkatapos maayos ang eroplano ay pasakay na dapat kami pero may problema pa pala. "I'm sorry kids. I can't be with you all the way to London." Sabi nya. Putangina! Bakit naman kaya? Magaling syang makisama samin at narmdaman ko ang pagiging tatay nya. Hindi ko naman kakayaning mawalan pa ng isa pang tinuturing ko nang ama. Oo napakabilis pero napalapit na sya samin sa ilang oras na yun.

"Why dad?" I ask him at nagbabadya nang tumulo ang mga luha ko.

"I'll be safe here don't worry"

"Why can't you come with us?"

"I have a daughter that's waiting for me and... I doubt if the plain could carry us all its just have a small capacity." Paliwanang nya kaya natuluyan nang tumulo ang luha ko.Niyakap ko sya before I say my goodbyes.

Ilang araw kaming nasa ere at hinihintay na ang paglanding.

"Hoy! Gising na nandito na tayo." Sigaw bigla ni Ate Sammantha.

"Ano ba naman yan! Ang aga-aga pa!" Sigaw ko at inihilamos ang isa kong kamay sa muka ko.