CHAPTER 2:THE HIDDEN PAIN OF YESTERDAY
Gabrielle's POV
Nagising ako sa siag ng araw . Hmmmm bakit may araw .Winter na ahh .... Bumangon ako at sakako lang napagtanto na wala pala ako sa NEW YORK . 10:40 na pala . Naligo ako at lumabas . Nakasuot lang ako ng loose na whiteshirt saka short.
"Goodmorning.." bati nila sa akin . Kompleto ang pamilya .
"Goodmorning " ganti ko
"So ngayong nadito ka na ,ano plano mo?"taong ni dad.
Tumingin muna ako kay mommy na nakangiti ,sa tabi tabi niya ay si kuya na kumakain lang..
" For the mean time, I wanna spend my time with some stuff ,and if im done I will gobackto service..." walang alinlangan kong sagot.
" Why dont you be a part of the company ,much better than to back in that career .. a police tss.. bat ba gustong gusto mo napapahamak..."
Sagot ni daddy na bakas ang pagtutol sa plano ko.Mas gusto kasi iya ang magtrabaho ako sa kompanya namin kaysa maging empleyado bilang pulis bukod sa maliit ang sweldoay mapanganib pa. Bakit di nalang daw ako tumulong sa pagpapatakbo nito.
"Dad,napagusapan na natin ito dati pa diba ? and besides nandyan naman si kuya ka-"
"Were on it , but why being a police. Gusto mona nanaman bang usisain ang nanyari kay Kurt??" si dad
"GEORGE!!" awat ni mommy kay daddy .
" Dad its not about Kurt . I just want it" pagtatangol ko sa sarili ko.
" Dad there's at ime for Gabrielle. If what she want then go for it , magaaway lang kayo kung pipigilan niyo sya,knowing Gabrille ,di papipigil yan.." Sabat naman ni kuya sa usapan..
Pagkatapos non ay isang nakakabinging katahimikan ang pumaibabaw...
-----------------------
After that argument , naisipan kong bisitahin si Kurt . After Five long years ngayon ko lang sya pupuntahan .Dumaan muna ako sa flower shoppara bumili ng bulaklak.
Nandito na ako sa puntod ni Kurt .Mabagal akog naglalakad ,di konamalayan umaagos na pla ang luha ko ... inilapag ko ang bulakalak ....
KURT MARTIN SALVACION
BORN: JULY 16 1980
DIED: JANUARY 28 2007
" K-kurt I miss you,I miss you so much.... K-kurt I dont know what to do baby..." garalgal ang boses ko .Sa loobng limang taon ngayon ko lang naibuhos ang magkahalong lunkot at sama ng loob ko.Ngayon palang ako nagluluksa pero hangang ngayon di ko parin matangap.
" I miss you b-baby..Kurt bakit..b-bakit di kaman lang nagpaalam ..ang daya mo..kung a-alis ka dapat si-sinama mo ako.."
Pumatak ang ulan .Parang pati ulan ay nakikiramay sa akin . Ganito pala ang pakiramdam .. ngayon ko lag naramdaman ang sakit . Para akong nauupos na kandila . Eto ako nakasalampak sa puntod g tanging lalakig minahal ko sa buong buhay ko.
" BA-BABY babalik ako.at sisiguraduhin ko sa pagbalik ko nasa harap mo ang taog may gawa sayo nito.."
Pagkasabi ko no ay tumayo na ako at tinungo ang kotse ko .
SA loob ng limang taon tinago ko ang sakit nung namatay siya hindi ko nagawang umiyak pero ngayon parang gusto kong mamatay .Siya lang ang lalaki sa akin , pero bakit? bakit siya pa ang kinuha sa akin ng nasa taas...
------------------------
haist nakakalungkot naman.. walang vote walang comment.. should i stop this??
please DO COMMENNTS AND MAKE VOTES..
<3 neil
