Hava soğuktu.Evet buz gibi...Yanlış hissetmiyordum.Etrafta ürkütücü bişeyler vardı. Bunlarda neyin nesiydi böyle ?
Bölüm 1
Gözümü açtığımda evdeydim.Sıcacık yatağım ve burnuma gelen mis gibi çörek kokusu...Ama beni rahatsız eden bişey vardı. Tabi ya gördüklerim...Tamamen unutmuşum. Iyi de ben buraya nasıl geldim. Yada o gördüklerim birer rüya mıydı ? Hayır. Hayır gördüklerim rüya olamazdı. O sekilsiz şeyleri tanimliyamiyordum bile.Kapi çalındı. Kim gelmiş olabilirdi ki.Kalktim.Asagi indim.Gelen okul muduruydu.Devamsizlik yüzünden rahatsız ediyormuşta bilmem ne.Hic gorunmeden geri odama döndüm. Bay eğitimi hiç cekemiyecektim.Su an tek düşündüğüm şey o cisimsiz varliklardi.
Bölüm 2
Aman Tanrım ! Matematik sınavı.Bir bu eksikti.Eger hemen kendimle konuşmayı bırakıp okula gitmezsem matematikten kalacağımi anlamam için medyum olmam gerekmiyor.Bay Steve bugün neden otobüse binmedigimi merak etmiş olmalı. Oysa benim kafam hala o gördüğüm yaratıklar da.Bugun kiliseye ugrasam iyi olcak sanirim.Hem pederden başkasından da bu konuda yardim alamayabilirim.Beni deli sanacaklarina şüphe yok. Yol ne kadar uzun sursede sonunda okulun kapisinin onundeydim.Daha on dakika vardı.Lavobaya ugrayabilirdim.Bunun için vaktim vardı. Hey lanet olsun! Bu okulun temizlik şirketini dava etmek lazim.Tanrim bir dakika bu bu duvardaki lekeler pislik değil.Bu bu başka bir şey...Tanimlanamaz bir şey bu.Kapi!Hey kapı kapandı. Kimse yok mu? Açın şu kapıyı. Bakın bu şaka hiçte komik değil. Neler oluyor?Size diyorum.Ciglik atmayı kesin! Sizi ahmaklar ! Hey neler oluyor? Hayır. Hayır. Hayır.
Bölüm 3
Tanrim nerdeyim ben ? Ama burasi kilise.Peder ? Peder? Tanrım neler oluyor ? Aklımı kaybediyorum sanırım. Kapıya koştum fakat kapi kilitliydi.Pederi aramaya başladım. Arka tarafa geçtim. Burada bir kapi vardi.Peder iceride olmalıydı. Fakat bu bir oda değil tüneldi.Tunele girip girmeme konusunda kararsiz kaldim.Ama başka çarem yoktu.Tunele girdim.Yerde lagimdan sızma sular ve fareler vardi.Tabi fare pislikleride beni yalniz bırakmiyordu.Bu pisliklerin içinde ilerliyordum.Merak insanı yalniz birakmiyor iste.Ileride siyah bit siluet belirdi.Korkuyordum ama bi faydasi yoktu korkmamin.Bu siluet uzerime dogru geliyordu.Kacacak yerim yoktu.Evet bu siluet o gördüğüm sekilsiz varliklardan biriydi.Bunlarda neydi boyle.Geldigim gibi kaciyordum.Hey kapi nerede ? Kapi gitmiş. Nasil ya? Kapi nasil gider? Hala üzerime dogru geliyordu ve kacabilecegim bir yer yoktu.Tanrimmmm.
Bölüm 4
Hey bu bilinç kaybı çok sık olmaya başladı. Ev iğrenç kokuyordu.Havasizlik duvarlara bile islemisti.Bir dakika hemen kiliseye gitmeliyim.Hazirlandim ve evden çıktım. Kilisenin kapisindan ayaklarım geri gidiyordu. Oraya girmek istemiyordum.Peder beni gördü. El sallayıp gelmemi işaret etti.Iceri girdim. Dünkü olayi sordum.Neler olduğunu anlamadigini söyledi. Ben sürekli siluetler hakkında soru soruyordum.Bana gunah cikartmam gerektigini soyledi. Ben buna inanmiyordum.Biranda kapilar kapandi.Buyuk hac birden devrildi. Kalbim yerinden çıkmak için can atıyordu. Peder birden siluete dönüşmüş şekilde haçın önünde duruyordu. Neler olduğunu anlamaya çalışıyordum.Hacin yaninda duran çelik yapraklardan gördüğüm şeye inanmak istemiyordum. Ben ben artik ben degildim.Ben bir siluet mi olmuştum. Peder yada herkimse bana siluet dememem hakkında uyardı. Yoksa onları kizdiracakmisim.Kimleri kizdiracaktim? Kimdi onlar? Ben kimdim? Benim adimin Mia olduğunu ve Görünmeyenler ailesine mensup olduğumu soyledi.Ben kendimi bildim bileli çocuk esirgeme kurumundaydim.Ailemi de annem psikiyatrist babamida arkeolog saniyordum.Anlatilana göre bir trafik kazasinda onlar ölmüştü.Benide arabanin kenarinda bulmuşlar. Arabadan firlamisim.Ben simdi gercekten ailemin yanindaydim.Ben bir Görünmeyenler ailesinin uyesiydim Ben bir kabile üyesiydim.Artik bir gorunmeyendim...
