Mia: Garon ! Bekle bir saniye.
Garon:Hey Mia ! Seni görmedim.Nasil gidiyor?
Mia:Sohbet etmeye gelmedim Garon. Yardımına ihtiyacim var.
Garon:Evet Mia ?
Mia:Bana Tommy Lance adlı psikiyatristi bulmanı istiyorum.
Garon:Çıldırdın mı sen? Mia o adam tam bir kaçık !
Mia : Yardım edecek misin ?
Garon : Peki Mia peki.
Tommy Lance, dünyaca ünlü bir psikiyatrist iken şizofren teşhisi konularak mesleğini yapamaz hale gelmişti.Birkaç hastasına saldırgan tavırları yüzünden mahkemelik bile olmustu.Fakat adamın verdiği ifadelerde garip tinsel varlıklar gördüğünü iddaya ediyordu.Sanirim suan da bana yardım edebilecek tek kişi oydu.
Eve döndüğümde hava kararmak üzereydi. Sessizliği bölen tek şey saatin sesiyken zil çaldı.Koyu kahverengi çelik kapının soğuyu ürpermeme neden olsada kapıyı açtım.Gelen Garondu.Saclari dağılmış, yüzünden uykusuzluk parkelerime damlıyordu.Uzerinde koyu yeşil kravatinin altina giydiği beyaz gömleği ve siyah takımıyla gözlerimi yüzüne çevirmem zaman almıştı. Iceri girerken ayakkabisinin çıkardığı ses, kulaklarimda yankilaniyordu.
Garon:Istedigin adres.
dedi elindeki ufak kağıdı uzatarak.Adres yabancı gelmiyordu.Ama daha önce gitmiş olmam mümkün değildi.
Mia.: Yorgun görünüyorsun.
Garon: Çünkü öyleyim.
Mia:Burada kalabilirsin.
Zaten adım atacak halim yok,demesiyle kendini koltuğa bıraktı.
Bakışıyla, duruşuyla, tavırlarıyla mükemmeldi. Onu uzandirip uzerini orttum. Kendimde uyumak icin odama yöneldim ama aklım doktordaydi.Acaba benimde ruhsal problemlerim mi vardı. Yoksa ruhların mı benimle bir problemi vardı. Artık bunu araştırıp bir cevap getirmenin vakti gelmişti. Ne yapıp edip bunu öğrenecektim.Ustumu değiştirip yatağa uzandım. Yorucu bir günün ardından yatağın soğukluğuna bile aldırış etme lüksü duymadım.Uyumali uyanmali bu gerçeği açığa çıkarmaliydim.
