Waarom wint Kim altijd? Ik vind Harry al zo lang leuk. Zijn haar, zijn ogen, zijn alles! Ik plof neer achter een boom op het schoolplein. De bel gaat. Ik blijf hier nog even zitten. Ik heb geen zin in mijn examen. Waarom zou ik gaan? Dan blijf ik maar zitten, dan zie ik Kim ook niet meer... maar Harry ook niet.
Ik zit nog steeds achter de boom, mijn armen om mijn benen geslagen en mijn hoofd daarop rustend. 'Heb jij geen examen?' vraagt een stem ineens. Ik schrik en kijk op. Ik zie een jongen. 'Ik ga niet.' zeg ik met een kraakstem. 'Waarom niet? Niet geleerd?' vraagt hij. 'Nee, een meidending.' zeg ik en kijk weg. De jongen komt naast me zitten. 'Niall.' zegt hij en steekt zijn hand uit. 'Lisanne.' zeg ik zonder zijn hand te pakken of hem aan te kijken. Niall staat weer op. 'Kom, ga het proberen, je ziet er slim genoeg uit.' lacht hij en steekt zijn hand weer uit. Dit keer pak ik hem aan en loop achter hem aan de school in. Niall is aardig voor me.
Ik loop de gymzaal in, waar de examens worden gehouden. 'Zo, dame en heer, waarom zo laat?' vraagt een leraar. 'Jullie hebben geluk. Een paar minuten later en jullie konden gaan.' Ik ga zitten bij een tafeltje dat me wordt aangewezen. Naast me gaat Niall zitten, hij glimlacht even. 'Succes!' lacht hij.
Het examen ging beter dan ik dacht. Niall en Harry zijn tegelijkertijd met mij klaar. WE staan op en verlaten de gymzaal. Op de gang loop ik naar Niall toe, die bij Harry staat. 'Hé, kennen jullie elkaar?' vraag ik. 'Ja, en jij bent toch het zusje van Kim?' vraagt Harry. 'Soort van...' zeg ik en word weg getrokken. 'Wat moet jij bij mijn vriendje?' vraagt Kim. Van binnen scheld ik haar uit. 'Ik praatte me haar.' antwoord Harry, die Kim nu ook boos aankijkt. 'Je moet niet met haar praten, ze is gewoon gek!' roept Kim. Ik voel iets in mezelf breken. Waarschijnlijk mijn hart. Ik voel tranen opkomen.
