1st Year Highschool Love

Chapter 3 - The start.

Iris's POV

'I think i'll answer that question of yours in person' - ako

ASJKNSXSBEUSDFBUSDEH! Umaygaaas! sana talaga pumayag tong lokong toh! Kainis! Pati tong mga ginagawa ko, di ko magawa ng tama! aaaargh! WHY O Y? Pucha naman oh! may quiz pa kame eh! kainis! bat ba ako naba-bother? Pag talaga bumaba ang grades ko! Sinasabi ko senyo! Mag wa war freak talaga ako dun sa unggoy na yun! 

Nasa school ako ngayon, tulaley. Ay ewan ko ba! Bahala na si Ironman kung anong mangyayari today. Recently, Filipino class,nagkaroon ng quiz, 4th to the highest. Well, sa tingin ko naman di naman ganon kasama pag nababother ako about things around me. I could still handle my responsibilities. Pero nang dumating na ang kinakatakutan kong oras sa araw na ito, well, recess supposed to be my friend, but today was different and you know what i meant. >.< 

Nagtungo na ako ng canteen, crowded, sobrang dami ng tao, then kailangan mo pang yumuko para lang masabi mo sa canteen staff kung ano ang order mo. Technique para di mabuhol sa dami ng tao at di rin ma-late sa class sa school na ito pag dumating na ang recess = Sumingit ka ng sumingit. And gaya nga ng sinabi ko, sumingit ako and here i am, pabalik na ng classroom dala-dala ang isang baso ng orange juice and isang pack ng toasted bread. Pagpasok ko sa room, namamadali agad akong umupo sa seat ko at sinimulan ng kumain. Subalit bago pa ako makakagat ng isa, ay may bigla na lang kumausap sakin. Guess who.. it's Isidore. Tinabihan nya ako at nginitian. He waved his eyebrow,too..... Parang alam ko na ata ang pakay neto. Ang sagot ko.

"Ano??" Sabi ko na namay konting patawa effect pa.

"Ano na? Pede ba?" sabi nya namay pawiggle-wiggle pa ng eyebrows nya. 

Sa totoo lang, nagdadalawang-isip ako eh. Oo, crush ko nga sya. Pero sa tingin ko, mas okay pa kung hanggang doon muna diba? And for Pete's sake, wala pang halos 1 buwan kami magkakilala noh! 

"Ah-eh.." di ko alam kung paano ko sasabihin ang magiging sagot ko. Bakit kamo? Kasi, una sa lahat, ayokong may nasasaktan. Pangalawa, ayoko ng AKO mismo ang nanakit. At pangatlo, pagnagkataon, baka masaktan rin ako kapag ako pa ang nanakit. Ayaw ko man mang-iwan sa ere, pero parang kailangan. Kaso, nag-aalangan. 

"Ano? Ah-eh ka ng Ah-eh dyan eh!" sabi nya sabay tawa, pero halata naman na fake. Alam ko na alam nya na ang magiging sagot ko, pero di ko pinapahalata na alam ko. Tina-try ko na maging 'Hard to get' kasi pangit naman sa babae ang napaka- 'Easy to get', diba? Pero baka masobrahan ako. Baka kainisan nila ako pag nagkataon. Baka mawalan din ako ng mga friends. Natatakot ako na nahihiya. 

hinga ng malalim....pikit ang mata....i-relax ang sarili...at sabihing...."Sorry, bawal pa eh."

Yan. Nagawa ko na. Bahala na si Ironman. Ang priority ko nalang dito ay mapanatiling malinis ang pangalan ko dito hangga't maaari. Hindi mo rin kasi alam ang takbo ng isip ng mga tao sa paligid mo lalo na't kung may kinalaman sa'yo ang pakay nila. Di mo rin alam ang 'talagang balak' nitong si ------- eh. Malay mo, lokohan lang pala ito. Malay mo, pinaglalaruan lang nila ako. Malay mo, di pala totoo yung pinapakita nya, na niloloko nya lang ako. Nako. Delikado 'ko. First ko 'to kung magkakataon! Fiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijj! Help meh!

"Di nga? Eh?" sabi nya. Paawa effect. Sungit mode on muna ako.

"Oo nga. Kasasabi lang diba?" pagsusungit ko.

"Sungit naman neto!"sabi nya sabay yuko, nilagay nya pa yung 2 kamay nya sa batok nya. Halata naman na masungit diba?? Kailangan pa talagang ipag-sigawan? 

"Di talaga pwede?" habol-tanong nya pa. Well, paalis na dapat ako eh, gusto ko muna magpakalayo-layo. "Oo nga! Itanong mo pa sa mga ninuno ko eh!" sabay harurot sa canteen. Phew! Nakatakas din! Di pa nga ako nakakakain eh! Kaya naman umupo ako sa table sa tabi mismo ng canteen at doon kumain. Pagkatapos ng ilang minutong pag-nguya, bumili muna ako ng inumin bago tuluyang bumalik sa room. Pagbalik ko.....wadapak! Bakit walang nagsabing peymus dito yung mokong? "Ano,pinayagan mo ba si ----?" "Kayo na ba?"di ako ganun kadali  noh! "Sinagot mo na ba?" "Oo ba sagot mo?" "blah blih bleh blah" Yah. blah blah blah. Yun na lang ang pinipilit kong ipaintindi sa sarili ko na yun lang ang sinasabi ng mga ito ngayon sa akin. Idfc about them, about him, so yeah, f**k off fellas. I wanna seat in mah seat. Dire-diretcho parin ako sa upuan ko na tila ba walang taong naharang sa daraanan ko. And i successfully made it. I made my seat, make myself comfortable, brought out a book( for the next class, of course), took a deep breathe, and focused being a nerd. Gusto kong mapunta sa ranking, bakit ba. Gusto kong mabalik ang dating IRIS na sobrang sipag mag-aral. Gusto kong mabura na sa sistema ko ang IRIS na nag lay low noong 4th-5th grade nung elem. Binully kasi ako ng mga panahon na yon. Saka ko nalang ikukwento sa inyo mga detalye. 

After a couple of minutes.... mukhang napagod na ang mga kaklase kong dadak nang dadak tungkol sa kanina. pshh... peymus pala yun. Kakilala ata nila....bakit hindi sila niligawan nun? Baka binasted na. Ay ewan! Makapagbasa na nga lang ulee!! 

Riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiingg!

Tapos na ang recess. Next up, AP. ok. Kaya mo ito, Riris. You could do this! Aja!!

Minuto lang ang lumipas at dumating na ang teacher namin. Siguro fresh-grad ito, mga nasa mid-20s. "Good Morning, Tulip." sabi nya. Lahat naman ng estudyante sa loob ng classroom ay nagsitayuan at nag-greet kay ms....

"You can call me Ma'am Castillo." 

At hayun, nag-greet kami kay Ms.Castillo bilang paggalang. As the usual, introduction. I'm srsly getting tired of this. Boys naman ang una ngayon kumpara sa mga klase kanina. Makalipas ang ilang mga estudyante ay Sya na ang magpapakilala. Tumingin nalang ako sa malayo at nagbasa-basa nang maramdaman kong lumingon sa sakin. Huminto sya sa pagsasalita at napatingin ako sa direksyo nya. Ang buong akala ko ay umupo na sya sa pwesto nya ngunit hindi, sinadya nya talaga yun at tumitig sakin na para bang nagmamaka-awa. Di ko nalang inalintana iyon at bumalik nalang sa ginagawa ko. Wala akong pakielam. Yun at yun lang. 

---

Tapos na ang buong araw sa school. Wala naman kaming halos na ginawa. Puro halos pagpapakilala lang, pagbibigay ng requirements para sa school year, at pagbibigay ng Grading System ng bawat subject. Hay, exhausting. Nasa library ako ngayon at nagsusulat-sulat sa isang notebook ko. Sinusulat ko rito ang bawat detalye ng nangyayari sa mga araw na kapag inalala mo ay mapapangiti ka na lang. Isa ito sa mga araw na iyon. Bakit? Kasi ito ang unang araw ko bilang official High School Student. 

The idea of being an High School Student wasn't easy although it is fun at being so. Yun ang sabi nila. Pero, fun nga ba? Fun nga ba kung may ganitong nagyayari at may mangyayari't mangyayari pa? Fun nga ba kung may mapapahamak sa isang maling salita't desisyon lang? Fun nga ba kung may kailangang saktan at may kailangang masaktan? Fun nga ba ang mga iyon? Hindi. Hindi fun ang tawag doon.