Ben de sustum işte o yolda. Sustum işte; başka nasıl anlata bilirim ki? Allah'a dönüp ne büyük derdim var diyeceğine, derdine dönüp ne büyük allahım var de. Bir söz vardir bilir misin sen? İşte bende o sözün gereğini yaptım ve derdimi ezip, allah'a sığındım ve şunu gördüm ki allah insana ağlayarak kaybettiğini kimseye gülerek kazandırmıyor. Ona olan inancimla ayağa kalktim ve tekrar tutundum hayata. Herseyi geride bıraktım tek bir ağrı kaldı içimde. Ruh ağrısı senin hiç, kalbine saplanan ama asıl acıyı ruhunun çeltiği bir ağrın oldu mu ?? Benim oldu. Oda geçti sonra. Kimse acını bilmez, bilende hissetmez. Bazen içinde ki ağlamaları gizlemek için, yüzünde sahte gülüşler taşır insan uzaktan gülersin yalnızlığınken Bugünün, dününü aratıyorsa, yarına olan inancın azalmış demektir. İşte bu kaybetmişlik duygusu derin bir sessizliğe iter insanı. Artık susmanın vakti gelmiştir. Aynı dili konuşup hiçbir şeyi anlatamamaktansa , susup anlaşılmayı beklemenin daha iyi olduğunu düşünüp susarsın. Ama susuşuna susarak da olsa katılacak kimse yoktur yanında. Çünkü sen benim gittiğime pişman olmadan geri dönebileceğim tek yolsun!!!!! VE BİR GÜN, O GÜN GİDER. GÖZE ALAMAYANLAR GÖZDEN DÜŞER. BAZI AŞKLAR BAZILARINI YALNIZLIK YAKAR. OYSA ONA ATEŞ DÜŞSE ÖNCE SENDE BİR YANGIN BAŞLAR. BİR YOKLUĞUN NÖBETÇİ TUTULUR....
