UÇURUM

Şarkı-Tokio Hotel-Run Run Run

Hayatta kendini güvende,mutlu,huzurlu ve emin hissettiğin çok az yer vardır.İçini kaplayan, kara bir bulut misali yüreğinin üzerine çöken hislerden,kafanın içinde oradan oraya savrulan ve seni dört duvar arasına hapseden düşüncelerden uzak,rahatladığın ve hayatının omuzlarına yüklediği yüklerden az da olsa kurtulduğun çok az liman vardır korkusuzca sığındığın.El-mecbur yaşadığın ama aslında daha önce hiç ait olmadığın hayatından koparılıp sadece o anlığına,içinde az da olsa kötülüğün olduğu ama yine de''işte bu''dediğin hayatın içine düştüğünde aklına geleceğin düşmüyorsa eğer sen,bir anlığına geldiğin ancak bir ömür yaşayacak kadar emin olduğun o dünyaya aitsindir.

Gelecekten,siyasetten,ilişkilerden,beklentilerden,isteklerden,arzulardan ve ön yargılardan uzak,cinayetlerin,tecavüzlerin ve tacizlerin,vatanı uğruna,sırf diğerlerinin rahatı bozulmasın diye yakınlarını ve ailesini arkada,canını,''bir ihtimal dönemezsem''diye kendisi için kazdığı içi boş mezara umarsızca bırakarak savaşmaya giden askerlerin olmadığı bir dünyanın var olma düşüncesi,sadece hala,her türlü kötülüğün olduğu şu dünyada,toz pembe hayaller kurabilecek kadar cesaretli olan hayalperesetlerindir.Onlar için,hayal kurabilecek kadar cesaretli olan insanlar için hayatın gerçekleri,hayal;kurdukları toz pembe hayaller,hayatın gerçekleridir.Doğrularla yanlışlar birbirine geçmiş,bir kör düğüm misali önümüzdedir. Varlığıyla sorundur bu kör düğüm,beraberinde getirdiği seçimlerle ve zorunluluklarla da zordur aynı zamanda.Yanlışları eleyip doğrularla,halkının güvenliğini,sağlını ve refahını korumakla görevli üst düzey yöneticilerin yapması gerekenleri,vatandaşların yapmaya başladığı zamandan itibaren dünya,yaşanabilecek tek gezegen olmaktan çıkıp yaşanılması en güç olan bir gezegene dönüştü.

Yanlışlarıyla doğrularının birbirine geçip kör düğüm oluşturduğu seçenekler,bir zaman sonra insanların önüne sunuldu.Bir insanın yaptığı bir seçim ve başka bir insanın yaptığı farklı bir seçim,uzun yıllar boyunca,bazen eklenip bazen çıkarılarak günümüze kadar gelebilmiş düzeni bir anda değiştirdi.İçinde bulunduğu ve memnun olmasa da yine de kabullendiği düzenden yaka paça çıkarılan insanlar,farklı farklı yollara saptı.Kimisi kötülüğü seçti,kimisi iyiliğe yöneldi,kimisi ise arafta öylece kalakaldı.Dünya hayatında değişen diğer her şey gibi, insanlar arasındaki düzen de iyi kötü değişti.Yeni düzenin eski düzenden daha mı iyi daha mı kötü olduğunu ise kimse anlayamadı çünkü hiçbir şey,ilk gün nasılsa öbürkü gün de aynı şekilde kalmadı.

Naçiz bedenlerimiz büyüdü,kimisinin aklı bedenine küçük geldi,kimisinin aklı bedenine eşlik ederek gün geçtikçe gelişti.Çevremizden her gün ama her gün yeni şeyler öğrendik.Yeni insanlar tanıdık,yeni şeyler keşfettik,farklı acılar yaşadık kimi zaman yüreğimizde,farklı mutluluklarda gözlerimiz güldü yeri geldiğinde.Ruhumuz doyumsuzluğa ulaşana, tanıdıklarımızın kişilikleri küçülürken kibirlerinin büyümesine şahit olana kadar gözlerimiz,gözyaşlarıyla hiç tanışmadı.Ta ki bir ölüm ya da bir ölüm haberi kapıyı yavaşça tıklatana dek...

O an,gerçek hayattan soyutlanmış bir şekilde başımı cama yaslamış,sahil kenarından hızla geçen insan silüetlerini izlerken,kendi iç dünyama daldım ve belki yeni şeyler gün yüzüne çıkar diye,zihnime şöyle bir göz attım.Geçmişin izlerini gördüm derinlerde.Parmaklarımla temizlemek istedim kötü olanları,yok etmek ve yerine iyilerini çizmek istedim. Parmaklarım lekelerin üzerinde gezerken olmayan hayallerimin hayal kırıklıkları battı parmak uçlarıma. Kanadı parmaklarım ve sürüldü zihnime kan izleri.Hiçbir anımda kurmadığım hayaller,toz bulutu gibi çöktü üzerime.Ruhumun iyi olan her bir noktasının aşağıya çekildiğini hissettim. Durgun bir deniz gibi sakin olan duygularım,düşüncelerime aldandı ve kanla kaplanmış kırıklıkların keskinliği altında ince bir sızıyla kabardı.