İçimizdeki Çıglıklar...

Karşılama

Mardin sokakları arasinda motor sesi eşliğinde gidiyorduk.
    Bir insan nasil olurda kendi kızını , canından bir parçayı rızası olmadan başka birine verirdi.
    Bu insanlik dışıydı.Gerci suç sadece Anne -Baba da degildi.Ya damat? Hiç mi vicdani yoktu.Hic mi düşünmuyordu ? Beni sevmeyen biriyle nasil bi ömür geçer diye.
   Düşüncelerimden beni  ayiran Hacer'in taksiciye seslenmesiydi.
   "Burada inebilirmiyiz lütfen?"
Taksici başını aşağı yukari sallayip , frene bastı.Ve parasini ödeyip taksiden indik.
   Karsimda kocaman bi konak duruyordu.Tamam bizde zengindik.Fakat bu , biraz daha otantikti.Yani daha çekici ve guzel.
   Hacer'e baktigimda oda benim yüzüme bakti.Gülümsedim  , sanki bana güven dermis gibi.
   İçeriye adimimizi atar atmaz.Biri şiddetli şekilde bağırdı.

   "HACEEEER.!.!
Kafami sesin geldigi yöne cevirdigimde.Takim elbisesiyle Yusuf Ağa duruyordu.Hayır Ağalar genelde şalvar falan giymezmiydi? Bu adam fazla resmiydi.Cok fazla.
    "Nerdeydin lan sen.!" diyip Hacerin kolundan sürüklemeye başlamıştıki Yusuf amcanin kolunu tuttum.
    Tanimaya çalışır gibi 2 3 saniye yüzüme baktı.Sonrada herzamanki yaptigi gibi bağırdı."Kimsin sen be , yoksa sen mi yardim ettin bu köpeğin kacmasina?"
   Kendi kizina nasıl böyle soyleyebilirdi.Aklim almiyordu.
    Beni hatirlamadinizmi Yusuf amca? Benim Amira , hani çimen gözlü Amira? , dedim.
    Tanimis gibi gözünü büyüttü ve devam etti "Hatırladım , hatırladım...Bulup getirmissin Hacer'i heralde.Sagolasin kızım."
  Babami tanirdı.Sirf babam için bana iyi davranirdı.Nasilda 180 derece dönmüştü.
     "Hayir Yusuf amca benim sizinle konusmam gereken bi konu var."
    "Eger evlilik konusuysa hic kimse kararimdan vazgeciremez.Hem bu benim kararim değil.Haşim ağamın kararı."
    kimdi be bu adam , ne yani o istediği herseyi alabilirmiydi? Neydi ki o ? Prens falan mi? Kodugumun Ağası kendini ne saniyosa
    "Yusuf Ağa?" arkadan gelen sesle bütün gözler oraya donmustu.
    En fazla 24 yaşında biriydi bu.Çalışanlarindan biri olmaliydi.
   "Ağam buyrun kizimi bulduk, bu genç kizimiz buldu Hacerimi sağolsun tutup getirmis."
   Bi dakika , sakin bana bu Haşim Ağa demeyin!?  Ulan bu küçük , Ağa dedigin 40-50 yaşında olur , buna resmen torpil gecmisler bee
   "Tamam , düğün hazırlıklarına başlasınlar." diyip donuyorduki  o an gelen cesaretle  bagirdim.
    "Hey  , sen ağa bozuntusu.Sen ne bicim adamsin be.Kalbi senin olmayan birinin bedenini almaya çalışıyosun.sen simdi kendine adam mi diyosun?."
     Yavas adimlarla arkasini döndü.Yemin ederim yaptigim aptalligin yeni farkina varmiştim.
      "Bana mı dedin ?" O kadar sakin sormuştuki bi an ürpermedim degil.Ama bu saatten sonra dönmek olmazdi.
      "Evet sana dedim , Hacer kimseyle evlenmiyo.İkimizde şimdi çıkıp gidicez.Kalpsiz insanin tekisin"
     Son cümlemi o kadar tiksinir bi sekilde soylemistimki Yusuf amcanin yüzünde ufak bi utanç kırıntısı gördüm.
    Ama hakliydim , bu resmen zorbalikti.
   Hacerin  elinden tutup cikiyordumki saç diplerimden gelen ağrıyla geriye savroldum.
     Madem bize zorluk cikariyosun , bi kaç gün misafirimiz olda aklin başına gelsin.Ayşe! Hilal!  izinlisiniz!.Yeni hizmetçimiz geldi!, dedi.
    YOK ARTIK.