Fake Love

Hoofdstuk 3

"Okay, iedereen kookt 1 dag in de week" vertelde Tom "we beginnen zondag met mij, dinsdag Melanie, woensdag Dylan, donderdag Timo en vrijdag Charissa." Ik sneed de tomaten en hij de paprika. "En zaterdag dan?" Vroeg ik. "Zaterdag moet je zelf voor eten zorgen. De meesten gaan op stap dus dan eet je niet. En als je aan het zwoegen bent eet je patat ofzoiets." Het klonk vrij logisch. "Iedereen levert op vrijdagmorgen 20 euro in, Charissa haalt daar weekboodschappen van." Ook dat klonk duidelijk.

Ik had geluk dat charissa mijn huisbaas en mijn huisgenoot was. Ze was echt de leider van de groep. Charissa zorgt voor het eten, voor de vrede in de groep, ze zorgt gewoon voor alles. Vanuit de keuken zag ik het potje staan waar Tom over vertelde. Er zat wat kleingeld in. "En dat geld? Wat is dat dan?" Vroeg ik nieuwsgierig. " dat is het wisselgeld, we sparen het op en als je iets snel nodig hebt pak je het, ook betalen we collectes met dat geld" ik knikte begrijpend.

"Waar werk je eigenlijk?" Vroeg Tom. "Bij de appie" antwoorde ik. "Verdient dat veel?" Nee zei ik loos. Ookal was ik 18, ik verdiende 6 euro per uur, het was laag loon. Ik zou best een tweede baan kunnen gebruiken. Niet dat ik het werkelijk nodig had maar anders zou ik wel heel krap bij kas zitten. Morgen was het maandag dus ik kon na mijn hoorcollege best opzoek naar werk gaan.

Eerst werkte ik bij de Perry sport. Het was niet echt iets voor mij dus ik besloot om bij een restaurant te gaan werken en na het restaurant moest ik wel in Amsterdam soliciteren. Ik koos voor de Albert Heijn maar opzich kon ik wel weer in een restaurant werken. Gelukkig had ik het morgen niet heel druk met school. Ik moest thuis wel leren maar ik had nog wat vrije tijd.

nadat ik de tomaten klaar had vroeg Tom of ik de borden alvast wou klaarzetten. Zwoegend door de kastjes vond ik uiteindelijk een paar borden ik wou ze op de tafel zetten toen mijn ogen om een bijzonder hoekje vielen. Naast de keuken stond een lief, mooi, gezellig balkonnetje. "Het is mooi heh?" Zei Timo die net de kamer was binnengelopen. Ik knikte en liep ernaartoe. Timo volgde. "Hier kom je als je boos bent of je moet nadenken, of als je moet roken natuurlijk, rook jij eigenlijk?" Ik knikte en voegde het woord "soms" daar nog aan toe. Timo gaf geen aandacht aan mijn reactie en liep naar de zithoek waar hij met een plof op de bank viel. Meestal kreeg ik van die reacties dat roken slecht voor je is maar dit keer viel me dat mee. Timo gaf er zelfs geen aandacht aan.

Ik deed de deur open en ging op het balkon staan. "Het is zo fijn om hier te staan" ik schok wanneer ik Tom naast me zag staan. Vanbinnen vroeg ik me af of het eten niet aanbrandde maar waarschijnlijk had hij daar wel over nagedacht. Ik knikte en genoot van het mooie uitzicht. Het was zo rustig. We bevonden ons in een drukke straat naast een coffeeshop maar het was zo fijn op deze plek. Ik voelde de ogen van Tom kijken naar mij en ik besloot geen oogcontact te maken totdat hij zich afwendde. En dat deed hij. Ik vervolgde door te kijken nasr hem. Zijn laaklijn was zo perfect. En zijn spieren waren duidelijk te zien door debmouwen van zijn trui heen. Ik moest stoppen met staren. Ik liep weer terug naar binnen en gelijk miste ik de frisse lucht van buiten. Ik liep naar het aanrecht om te roeren in de pan. We aten pasta. Mijn lievelingseten. Nouja, op de soep van oma na. Ik besloot dat ik genoeg had geroerd en ging op de bank naast Timo zitten. Ik greep naar mijn telefoon. Lana had geappt. Heei ik kom morgen Amsterdam met mijn nieuwe bae, nieuwsgierig? Ik ben om 13 uur bij cs zie ik je daar?
Ja, ik hoorde al van Sofie dat Lana weer een knakker aan de haak had geslagen. Ik vraag me af wie dit keer het slachtoffer isbgeworden. Meestal zijn het vieze slijmerige glibbers die Lana meeneemt maarja misschien heeft ze een keer een leuke jongen gevonden. ik gun het haar zo erg. Oeew ja ik ben nieuwsgierig. Je kan wel blijven eten bij mij thuis als je wilt. Heb je zoveel te vertellen xx. Na het appje nog een keer gelezen te hebben verzond ik hem. "Dus je bff komt morgen langs? Is ze knap" vroeg Timo. Ik had nieteens door dat hij meelas. "Hahahah ja ze is heeeeel knap" antwoordde ik plagerig. "Oow in dat geval ben ik ook thuis" ik grinnikte. "Is ze single?" Vroeg Timo. Ik antwoorde van nee. "Das nou jammer anders zou het wel helemaal geweldig zijn" ik lachte nog een beetje na ookal was het een loze grap.

Toen kwam draak naast me zitten. Nieteens opkijkend van haar mobiel. "Ook hallo..." zei ik uitdagend. Ze keek me met een snijdende blik aan. "wat?" Vroeg ze en ze ging weer verder met typen. " nou Melanie, je kan best even hallo zeggen". Timo wendde zijn blik af. Dit scenario is vast en zeker al eens eerder gebeurt. "Lieve , lieve, lieve melissa," ze grinnikte geniepig en het beviel me niet. Alsof ik een van haar onderdanen was. "Jij bent hier een nieuwtje, als jij een gesprek wil ga niet tegen mij praten want lieve schat, ik ben niet in jou geïntresseerd" haar oogjes vormden zich tot spleetjes en daarna ging ze weer verder met typen. "Lieverd, zij kan er ook niks aan doen, je kan best even hoi zeggen" hoorde ik vanaf de gang geroepen. Het was dylan. Ook hij kwam naast me neerploffen en sloeg een arm om Melanie heen. "Schat, ik hoef haar geen verantwoording af te leggen." Auch, dat deed pijn. Waarom zijn er zulke draken als Melanie in deze wereld? Heeft ze dan nooit meegekregen dat ze vriendelijk tegen mensen moet zijn? Het stel bleef nog even doorkibbelen totdat Tom erdoorheen riep dat we gingen eten. Als hongerige beesten haastte iedereen zich naar de keuken om zijn bord te pakken, en daarna nam iedereen zijn zelfde positie op de bank weer aan. We keken een raar programma. Geen idee hoe het heet. Maar wel heel vreemd. Het eten was lekker maar de sfeer tussen dylan en Melanie was om te snijden. Ik voelde me toch wel de oorzaak van deze ruzie en dat gaf me een schuldgevoel voor Dylan. Hij kon er niets aan doen dat Melanie zo'n trut was. Ik besloot om na het eten Melanie nog even te helpen met haar klusje gewoon om te laten dat ze niet zo boos tegen mij hoefde te doen. De haat was te voelen en ze had me nieteens bedankt voor het helpen. Ik haastte me naar mijn kamer en besloot daar de rest van de avond te blijven. Tot zover dag 1.