ΔΑΙΜΟΝΑΣ

Ή ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ Ή ΚΑΝΕΙΣ

Ο Ντιμον έγινε θηρίο,μορφή ξένη απο τα ανθρώπινα μάτια,άγνωστη έκφραση βγαλμένη απο τα βάθυ της κόλασης.Αυτό το δήλειμμα δεν ήταν στο χέρι του,δε μπορεί να είναι στο χέρι του.Άφησε τη γυναίκα και άνοιξε τις παλάμες του μπροστά στα μάτια.Στη μια είδε το παιδί του και στην άλλη τον αγγελό του,η ψυχή αναρωτήθηκε αν του έκοβαν το ένα απο τα δυό πιο θα πόναγε λιγότερο?Έκλεισε τα δάχτυλα και δυο γροθιές που έπαιρναν φωτιά μπροστά σε όλους εμφανίστηκαν.Σήκωσε τη μια έτοιμος να τη συντρίψει πάνω στο τοίχο.Τι τα χρειαζόταν τα χέρια χωρίς αυτούς?Ποιούς θα άγγιζε,ποιούς θα αγκάλιαζε?Κι αν ζούσε μόνο ο ένας απο τους δυο πάντα θα ένιωθε μισός.Ο θείος του πετάχτηκε τρελαμένος και κράτησε το χέρι που βρέθηκε στον αέρα,αυτό σταμάτησε λίγο πριν ο τοίχος κερδίσει το σημάδι του.Τον κοίταξε στα μάτια και ένιωσε το κορμί του Ντίμον να τρέμει ''Τι είναι αυτά που κάνεις?Σε χρειάζεται και εσύ...''είπε στον ανηψιό του κρατώντας τον σφιχτά απο τη μπλούζα.

Πράγματι μετά απο λίγα λεπτά η μαία του ανακοίνωσε πως η Ανήλ τον ζητούσε και αυτός πάλεψε για να καταφέρει να πάει κοντά της.Πρώτη φορά ένιωθε φόβο,τέτοιο που πότε ζέσταινε τα σωθικά του και πότε τα πάγωνε αλύπητα.Μέσα του η οργή στρεφόταν στους θεούς,στη ζωή και στη μοίρα που τον πέταγαν μέσα σε μια τρύπα χωρίς τέλος,ποτέ να μη βγει.Αν διάλεγε, θα κουβαλούσε πάντα μέσα του την απώλεια εκείνου που οδήγησε στο θάνατο.Τα χέρια θα βάφονταν κόκκινα απο το αίμα,όπως τότε με τη μάνα του.Έσφιξε το πόμολο με τα δάχτυλά του και το γύρισε αργά.Όταν η πόρτα άνοιξε, το φως του δωματίου τον τύφλωσε.Σήκωσε τη παλάμη και τότε κατάφερε να την διακρίνει στο κρεβάτι.Πλησίασε και το θέαμα σκότωνε τον ίδιο.Σε λίγα δευτερόλεπτα πουλούσε τη ψυχή του στο διάβολο για να αλλάξει την εικόνα της,διαπραγματευόταν το τίμημα και υποσχόταν πως αν την έβλεπε όπως τη πρώτη τους νύχτα, αυτός θα τον υπηρετούσε στα σκοτάδια.

Απο τη μέση και κάτω μέσα στο αίμα,το φόρεμά της έδειχνε το πραγματικό του χρώμα μόνο σε κλεφτά σημεία που είχαν γλυτώσει.Το πρόσωπό της άσπρο,το ροζ στα μάγουλα είχε χαθεί και οι κύκλοι κάτω απο τα μάτια την έκαναν να μοιάζει νεκρή.Μούσκεμα απο τον ιδρώτα της προσπάθειας και εξαντλημένη,γύρισε τα μάτια πάνω του και κούνησε με δυσκολία τα δάχτυλά της.Ο Ντίμον έκανε βήματα θέλοντας να τη φτάσει μα την έβλεπε να απομακρύνεται,το δωμάτιο βάθαινε και τη ρουφούσε.Τίναξε το κεφάλι του απότομα και βγήκε απο τη παραίσθηση.Στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι και έκατσε στην άκρη του.Η Ανήλ χαμογέλασε όσο μπορούσε και στήριξε το χέρι στον αγκώνα σηκώνοντας το.Τον προκαλούσε να το ενώσει με το δικό του και εκείνος κόλλησε τη παλάμη κρατώντας την γερά.Τον τράβηξε ελαφρά και τον έκανε να σκύψει δίπλα στο πρόσωπό της ''Ή και οι δυό ή κανείς...''ψιθύρισε με ελάχιστη δύναμη στη φωνή.