Çok kalabalıktı bugün. Geçen hafta böyle değildi, o vardı ben vardım bir de tek taraflı dillendirdiğimiz sevgimiz. Öpüp kokluyordum, sarılıyordum hatta kucaklayıp gezdiriyordum evde, yatmaktan yara olurmuş yatan yerleri annem dedi. Arada kendini zorlayıp bir kaç kelam ettiğide oluyordu. Çok kalabalıktı bugün. Elimle koydum toprağa, yardım etti kalabalık gömmeme, dakikalar sürdü üstünü kapatmak. Sonra... Sonra herkes gitti, unuttular az önce ağladıkları insanı. Ben gidemedim oturdum başucuna yine, bu sefer bende sustum. Diyemedim bir şey gözlerini göremiyordum çünkü. Eliyle göğsüne vurup eyvallah çekmiyordu. Bende ağladım. Aklıma başka bir şey gelmedi. Sonra bende gittim. O kaldı. Ama aklımı bıraktım oraya korkmasın diye.
