Unutmak gerek bazen bir daha hiç hatırlamadan unutmak.Seni üzeni canını yakanı unutmak.Evet belki çok kolay değil bunu yapmak hatta hiç kolay değil. Unutmaya çalıştığın her dakika hatırlatır kendini sana.Bir şarkının nakaratında, bir sokakta, bir içecekte belkide ona kullandığın bir kelimede hatta arkadaşına yaptığın espriye kahkahalarla gülerken aynı espriyi ona da yaptığını hatırlayıp kesersin gülmeyi. En değerli en mutlu anlarını sırf unutamadigin için heba etmek çok acıtır bazen.Ama olmayınca olmuyodur istediğin kadar gül, etrafa neşe saç yine de gece yatağa yattığında başbaşa kalırsın hayallerinle.Zaten nefes almana yardımcı olan tek şey onlar degil midir ? Seni yaşama bağlayan ufacık da olsa bi umuttur hayaller.Yada sadece bir avuntu...Her neyse unutmak gerekli ama asıl mevzu gerçekten unutabilmeyi başarabilmek.
