I missed you
"Good afternoon Ms. Torres, Mr. Ferrer and Mr. Vasquez. I know that we are all busy on our own companies, so I rather have a scheduled presentation per company per day so you don't need to wait and present immediately. Is it okay?" Sana naman pumayag sila.
"Of course Madame it is okay with Gaye Incorporated." One down buti na lang.
"I'll consult it first to the main officer in charge Ma'am. I am sorry."
"It is okay Ms. Jasmine. Just please inform me immediately through my secretary."
"Ms. Navarro, with Vasquez Group of Companies we are definitely okay on what you prefer as you are our clients." Talaga namang hinahamon ako ng isang to ah. I'll be professional this is all work.
"Thank you Mr. Vasquez."
Jullian Bryan Vasquez, his my colleague kaya ganyan yan umasta e. Siguro akala niya papaboran ko siya kasi may koneksyon kami.. hindi wala pala kaming koneksyon akala niya siguro dahil nagging kaklase ko siya yun lang yon.
"Thank you everyone, I'll let you know through the call from my secretary when will be your assigned presentations."
Pagkasabi ko non tumayo na yung dalawang representative but Bryan remained in his seat. Nagpasalamat na yung dalawa at tuluyang umalis ng conference room pero siya nakaupo parin, prenteng nakaupo.
"Anne."
"Ohh Mr. Vasquez, we're not on a first name basis here. Let's be professional."
"Lexie Anne, you don't need to tell me what I want and need to do." That same arrogant guy I knew.
"And if you are going to call me on a first name basis I prefer Lexie. Thank you. I'll go ahead." Gustong gusto ko na makaalis dito. Masyadong nakakasuffocate ang laki ng conference room para sa aming dalawa.
Tinalikuran ko na siya. Pero bago ko marating ang pinto nahigit na niya agad ang braso ko.
"Anne..." Suminghap ako sinabi ng hindi yan ang preferred first name ko e. "Okay Lexie. Can we catch up? Can I invite you over dinner?"
"I am sorry. I am busy Mr. Vasquez."
"Drop the Mr. Vasquez!" Galit niyang sabi sa akin habang dumidiin pa lalo ang hawak sa aking braso.
"E anong gusto mong itawag ko sayo? Mr. COO?"
"Then I should call you Ms. CEO then?" mapanghamon niyang sagot sa akin.
I hate it. Bakit ba kasing kailangang magkita kaming dalawa ulit. Hindi ba pwedeng hindi na lang magkrus ang mga landas namin?
"I want you to call me like years ago."
"Hindi na pede yun!"
"At bakit naman?"
Hindi ko masagot yung tanong niya. Ang alam ko lang hindi ko na siya kayang tawaging Bryan ulit dahil sa natatakot ako.
"Please Anne. Call me Bryan again." Pagkasabi niya non niyakap niya ako ng mahigpit.
I can't natatatakot ako. Baka magback to square one lang ako pag bumitiw ako sa pinaghahawakan ko.
"Jullian, hindi ko na kaya. Hindi na kita matatawag sa pangalang yon. It can either be Jullian, Mr. Vasquez or Mr. COO lang."
Nabakas ko sa mukha niya ang lungkot.
"Jullian would be fine, better than Mr. Vasquez."
Hinawakan niya ang mukha ko. Tulad ng ginawa niya nung huli naming pagkikita. Parang minememorya niya ang bawat linya, hugis at itsura ko. Masakit isipin, na after seven years ganito ulit ang eksena namin.
"I am sorry Anne, I missed you. And I still love you." Pagkasabi niya non umalis na siya ng conference room. At kasabay ng lahat ng ito ay ang malayang pagbuhos ng luha ko.
Maybe in time, as I am fully healed, I can call you again... Bryan... Cause I missed you damn too much.

BINABASA MO ANG
Where Do Broken Hearts Go
RomanceWhere do broken hearts go Can they find their way home Back to the open arms Of a love that's waiting there