de pijn die ik heb gevoeld.

school

op school had ik ook geen vrienden. ik werd gepest, geslagen en uitgescholden. ik weet niet wat de reden daarvoor was. ik had ook geen vriendinnen, en het leek wel of niemand mij zag staan. omdat ik niemand anders had was mijn vader toch belangrijk geworden. ik vertelde hem daarom ook de problemen die ik had op school. hij vond dat ik zeurde en als ik nog een woord zei, zou hij mij slaan. ik wou niet dat hij sloeg, dus ik heb er nooit meer een woord over gezegd. op een dag was ik klaar om naar school te gaan, maar mijn vader hield me tegen. hij zei dat ik niet meer naar school mag en dat ik iets voor hem moest doen. ik moest in de middag en de avond met mannen naar bed. ik wou dat niet. ik wou nog liever naar school dan dat. maar ik moest met mannen naar bed blijven gaan. ik vroeg me af of andere meisjes ook moesten stoppen met school, om met mannen naar bed te gaan. mijn vader werd steeds kwader op me. ik wist niet waarom, maar hij zei dat ik beter mijn best moest doen in bed. ik wist niet wat ik beter had moeten doen. maar ik liet het er maar bij. de jaren gingen zo verder. ik werd geslagen. en ik mocht niet meer naar school, mijn vader zei dat ik toch alleen maar problemen zou krijgen. kortom: mijn jeugd was verschrikkelijk.