Kaç dakikadır bakıştıklarını bilmiyordu. En son Michael, yorulmuş bir şekilde gözlerini kapatmıştı. Bir an luke ölmek istedi. Neden gözlerini kapatmıştı ki?
Evet, evet. Az önceki iki kelimeyi değil gözünü neden kapattığını sorguluyordu. Bu biraz tuhaf olabilirdi ama luke o yeşilin derinliklerindeki kediciğe tutulmuştu. Şimdi o gözlerin kapanması luke'a acı veriyordu. O anın büyüsünden faydalanıp Michael'ın yüz hatlarını iyice beynine kazıdı. Saçlarını, alnını, kirpiklerini.. Ama hiçbir şey o gözlerin yerini tutmuyordu .
Gözlerini açmasını diledi çünkü o gözler luke'a hitap ediyordu ve sanki bir ay gibiydi.
Ay.. Uhm.. Gerçektende öyleydi.
Michael'ın içindeki ışığı yansıtıyordu. Ay'da güneşin ışığını bize yansıtmıyor muydu?
O anki deli cesaretinden faydalanıp Michael'ın dudaklarına yapıştı. Bunu baya bir süredir bekliyordu ama daha farklı olur diye düşünmüştü. Doğrusu bu paha biçilemezdi. Siktiğimin farkını takmıyordu artık . Bu bu.. Sanki.. Buz tutmuş bir gölün üzerinde yürümek gibiydi. Heran kırılabilir, incilebilirdi. Yada içine düşebilir...
Michael şok olmuşa benziyordu ama kendini kısa sürede toparladı ve luke'u altına aldı. Hala gözlerini açmıyordu. Luke onları deli gibi görmek istiyordu ve en son dudaklarını öpmek yerine gözlerine yapıştı. Michael durdu ve o anın huzuruyla mavilerin içine daldı.
