Ne hissettiğini bilmeden, onları yazmaya çalışmak, kişiliğin oturmamışken fikirlerini paylaşmak; kör doğmuşken güneşi betimlemek gibi. Bütün vücudunda o ısıyı hissetmek sarıyı görmeden anlamak, hatta sarıyı bile hissetmek. Zamanın tik takları kulaklarında herşeyi öğrenip hissedip yazmayı betimlemeyi insanların akıllarında kalmayı düşündürmeyi hissettirmeyi hatta cüret edip hayatları değiştirmeyi heveslemek. İşte bunun verdiği istekle olgunlaşmak istiyorum. Susmak, fısıldamak, konuşmak, bağırmak istiyorum kalemimle. Yazarların şairlerin isimlerini değil kalplerini bilmek istiyorum.
Artık daha da çok üzülüyorum sigara içip hayatımı kisalttigima çünkü daha fazla yazmak istiyorum henüz yeni başlamış olsamda. Belki toyluğumdandır bu hevesim, belki de hiç olmadığım kadar uzaklaşmışımdır olmak istediğim yazardan. Ama en azindan biliyorum artık ne istediğimi hayattan.
Çöllere çiçek olup açmak, okyanusun tamda ortasına liman olmak, gökteki güneş olmak... çünkü biliyorum çöldeki bedevilerin gözünde cümbüş olacağımı, okyanustaki kaybolmuş gemilere umut olacağımı, boşlukta yalnız başıma duruyor olsam bile birilerine ışık saçacağımı...
