Nasıl bir ömür yaşıyorum ben,
Klışelerle geçiyor günler.
Aynı kelimeler,
Aynı cümleler,
Aynı düşünceler ve aynı insanlar.
Hep aynı şeyler...
Ağustos ayında Eylülü yaşıyorum ben.
İlkbaharda kışı görüyorum.
Aynada ben yok artık,
Kendimi göremiyorum...
Tanıyamıyorum seni, beni, günleri ve ayları...
Kalmadı mutluluk,
Kalmadı senden bana kalan.
Dünyada ne sen kaldı, ne ben nede aydınlık...
Herkes gitti herşey karanlık.
İlkbaharda ölüm kokuyor toprak.
