2

64 5 0
                                    

Liefste Engel 

 ik begrijp niet hoe ik vroeger kon overleven, zonder jouw stralende blik die me 's nachts vergezelde. Net zoals ik nu door moet gaan zonder jou. Het is ondraaglijk. Mijn dromen zijn oorverdovend stil, verblindend donker en vreselijk kil. Niets meer dan eeuwige duisternis, en het besef dat ik me niet kan bewegen. Rondom me is niets dan een gevangenis van leegte. Ik voel enkel pijn, die me van uit het diepste van mijn hart lijkt weg te teren. Het ene moment kan ik je stem bijna horen, het andere ben ik weer alleen. Ik kan mijn verdriet niet kwijt aan ongelovige mensen, dus vertrouw ik de witte onschuld van het papier al mijn twijfels toe. Ik weet dat je dit nooit zal lezen. Maar ik wel. 

 Liefs, A.



EngelWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu