Chapter 2
Saturday November 26
Jared's my third ex. Pero hindi pa kame formally nagbebreak. I just got out of their sight. I'll just talk to him on Tuesday. So ganun lang un guys? Yata. Sanay na 'ko? Ewan ko. Nasaktan ako. And probably nasasaktan paren. Malamang magkakaron muna ako ng emotional break down because of this. I'd try not to. Imaginin mo one year na kame. Almost a year nya din akong niligawan a. And mapupunta lang pala sa ganito. Ganun talaga e. Anu bang magagawa ko...
...
Argggg!!! Ano ba?!!!
Baket ba kase?!!! Haaa!!! Ano bang malas na dumiket sa talampakan ko at lahat ng tapakan ko e may nangyayaring hindi maganda?!!
This is the first time na ako yung makikipagbreak. Uunahan ko na sya if ever na plano na rin nyang makipagbreak sasken sa Tuesday. Why Tuesday pa? Wala lang. Tuwing Tuesday lang kase kame magkaklase at magkatabe pa kame. Grabe. That means I have to endure every second nung subject na yun.
Ayoko na nung katulad nung date na sila ung nauunang makipagbreak. Masaket. Wala akong magawa e. Wala akong magawa kahit na gusto ko pang maayos ung relationship namen. Guys, alam nyo ung feeling of helplessness. Na lagi kang iniiwan. It makes me feel na may malaking kulang saken. Something na hindi nila mahanap saken at nakikita nila sa ibang babae. I admit, hindi ako ung pinakamagandang babae. Pero hindi rin naman super ganda ung pinapalit nila saken e.
Picture me red eyed crying all the way ---- playing TIme Crisis 4 sa World of Fun. Then dinukot ko yung phone ko para sana tawagan si bestprend ko kaso bumulagta saken miss calls at texts ni Jared.
“Akala mo itetext back kita? Ha? Mm. Etong sayo. Idedelete kita kasama nung kabet mo. At hinding-hindi ako maaapektuhan. Explain explain ka jan nalalaman. Utut mo”
“Ow. Ouch naman.”
“Ai! Pusang gala!” Anu ba yan! Anu ba-
“Sorry. Hehe. I didn't mean to listen. Actually narinig ko lang talaga.” So me kumag ditong nakikiepal.
“Hello? Me cellphone ka diba. Wala bang nagtetext sayo at masyado kang interisado? Ha? Pede bang umalis ka nalang ha. I need some personal space here 'cause I just broke up with my bf.”
Lumapet sya saken and I can smell him. Amoy Downy sya. Hahaha. Amp. “Whoa. Hindi ko naman inaagaw personal space mo a. Lumapit lang naman ako kase makikipaglaro lang naman ako sayo e.”
Natawa ako. 2-player nga naman kase tong nilalaro ko no. “Ang corny mo.”
“And yeah, I can see.” He pointed to his eyes and mouthed, “red.”
“Please? Can you just not notice that. Mukha na nga akong weird dito e.”
“Kaya nga sinasamahan kita e.”
So fast forward na naten. Naglaro kame for almost one hour. Hindi lang naman sa Time Crisis. Nilibot nalang namen ung World of Fun tas nagpunta rin kame sa Timezone. So, asa Starbucks na kame ngayon. Ghad...
“I'm just a girl standing in gront of a boy asking him to love me. *sniff*” Uhm. Nasa labas kame a. Nakkahiya naman kun nasa loo kame edi nag echo ung iyak ko. Yep. Umiiyak ako.
“Uhh. Sa movie ata yang line na yan a.” Epal talaga o! Ano naman! Sinisira mo pag-eemote ko e!
“A-akala ko, akala ko... Nhnggg.. Huuhuhuhu...”
He patted my back habang sinusubsob ko sa mukha ko ung mga Starbucks tissues. He looked away. “Akala mo nga. Akala mo lang yun. Ingat ka next time. Maraming namamatay sa maling akala.” Nako! Grabe epal talaga to. Ayoko lang gumawa ule ng scene dito e saka lalo akong magmumukhang ewan pag pinaalis ko to.
“Alam mo ganun talaga pag alam ni God na hindi un ung guy na magpapaligaya sayo, ilalayo at ilalayo ka niya dun at gagawa at gagawa sya ang paraan ilapit ka dun sa dapat mong makatuluyan.” Ow. Stunned ako. Andame pala nitong alam e. Me pa God-God na nalalaman o.
“At na meet mo na 'ko. Baka ako yun.” Ngumite ang kumag. Eh batukan ko kea to noh. Tumawa pa.
“Ano ba toh ha? You were suppose to comfort me.” Hayshhh.
“No offense. Pinapatawa lang kita a. Ang hirap mo namang patawanen. Kung ikaw siguro ung critic ng lahat ng comedy shows, patay wala na ng comedy on air ngayon.” Juice ko poh. Onte nalang babatukan ko na to eh.
“Ow come on. He's not worth the tears.” Tapos sinundot nya ung tagiliran ko.
“Yaaaaaaa!” Takte. Hahahaha. Malakas kaya kiliti ko dun. Alam nyo na siguro kung anong reaction ko dun. Hahaha. Nauntog pa nga tuhod ko sa mesa e. Bwisit. Natawa tuloy ako.
Mukha tuloy akong tanga. Pulang-pula ung mata ko tas tumatawa. Ang kumag tawa rin ng tawa.
“Ha.. Hihihihi.” Watery eyes na sya. Nako. “Me kiliti ka pala jan.” E ano gayon kung meron?! Ha!
...
“Ahahahhahg....hihhhihhi....t..hahahhhhg...tama...n...hhahhgaa..hahhhahahha...hihhhhi..ha.” Epal talaga. Ang yabang oh!! Me kiliti din pala. Kala mo kun sino makapagsalita a. Grrr. Hahahaha.
Umalis na kame sa Starbucks. Baka mamaya e sabihen naglalandian kame dun. Naiyak na tuloy tong kasama ko sa kakatawa.
“Yan! Umiiyak ka naren. Patas na tayo.” Hahaha.
“Ay. Hindi natakpan ng abs ko yung kiliti. Hahaha.” Tumawa na naman ang kumag. Hinawakan pa nya tyan nya. Asus.
“Kapal naman neto. E ano ngayon kung may abs ka. So nang-aasar ka kase wala ako.”
Tiningnan nya 'ko. “Syempre para sa gf ko toh no. Saka babae ka noh, mahirap magka-abs pag babae. Try mo,effort. Okay lang ung maybilbil onte wag lang ung bulging. Hahaha.”
“O? E asan gf mo?”
“Mm.” He put his two pointing fingers side by side then bit his lips and separated them.
Aww... So that's why he knows what I feel. Well, probably. Biglang lumungkot ung aura nya. Grabe a. Ang sensitive naman ng lalaking to. I never expected to meet someone na ganito ka senti over sa break-ups.
“Wala na yun.” Ngumiti sya. “It's my first time meeting someone who did the break up yet crying over why she did it.”
I stared back at him. Ow-kay. So iniwan sya. Grabeh, nagkakaintindihan kame noh. Hahaha. “Uwi na tayo.” He nodded.
“Pero buti nalang you took the chance to tell him. Kase hindi kita mami-meet kung hinde.” Aww... How touching.
“Ivy Lei Ariete.”
“Tyrell Denver.”
“Well, Tyrell, nice meeting you.”
“It's great meeting you, Lei.” Ngumiti sya. “Until next time. Take care.”
~end of chapter 2~
