Cok yakisikli bir cocuuk ve etrafi tarafindan sevilen biri. Herkes onunla birlikte onu hic yanliz birakmiyordu nerdeyse herkes tanirdi onu bir gun motorsiklet kazasi gecirdi ve aylarca yatalak kaldi kalici hasarlar olusmustu. Bu sefer kimse yoktu etrafinda o arkadas dedigi insanlarin hic biri halbuki herkez cok seviyodu onu. Kaza sonucu elinde ve ayaginda hasar olusmus gozunun teki kaymisti. Etrafinda kimse yoktu. Annesi birtek annesi. Okula baslicakti aslinda mezun olmaliydi kaza olmasa. Okula giderken annesi destek oluyordu hic bi arkadasi yoktu yaninda kimsee herkes varligini bile unutmustu. Bir keresinde karsi karsiya oturup konustuk
+uc yil sonra ilk kez arkadasimi gordum. etrafimda cok kisi vardi.bazilari gecmis olsuna bile gelmedi artik anladim. Ölümden döndüm bunada şükür
Öyle bir kaza gecirmisti ki yaşamasi bile mucizeydi cok iyidi cook birde cok guclu biriymis hayata sımsıkı tutunmustu.
-arkadaslar bole gunlerde belli oluyor bosver haline bile cok şükür.
+ nazama basladim hayirlisiyla
-allah kabul etsin
Sonra karsidan ablamin geldigini gordum yanimiza geldi ve konusmaya basladilar
+ uc yildan beri ilk kez goruyorum seni
-biz gecmis olsuna gelcektik de gelemedik kusura bakma
+onemli degil biz neyiz ki allah kullarini affediyor ben nasil insanlari affetmeyim?
Bu bana cok dokunmustu. Sonra birlikte okula dogru yuruduk bizim okulun yan okulundaydi. Zorlaniyordu yururken bende onunla bir yurudum mas mavi gozleri vardi. Biz onla yururken insanlar bize bakiyordu garip olan neydi? Benle olmasi mi yoksa gorunusu mu? Keske insanligini bilselerdi allah herkese onun gibi bir arkadas nasip etsin ve tum dualarini namazlarini kabul etsin...
