Ayoko na sana. Pero heto parin ako nagpapakalasing.Hindi ko na alam; kakayanin ko pa ba?
Sana hindi na. Sana hindi na ko magkalakas loob at makaramdam pa. Masaya naman ako dati na wala sya. Kahit walang magkagusto sa akin,ok lang ako.
Pero sa dinami-dami pa naman lalalaki sa mundo sya pa? Bakit nga ba sya pa? Wala na bang iba? wala na bang mas hihigit pa sakanya?
"Sorry.I love you.Hindi na ako galit. Forgive me "
Letche.He ignored me for almost a week.For no damn reason.He did not explain anything. He just want us to be normal again as if nothing happened. A normal couple. Yeah, maybe normal lang minsan makaranas kami ng ganito.Pero pag paulit ulit na? Nakaka abnormal na. Abnormal na sa pakiramdam at abnormal na rin ang nagiging pakitungo mo sa taong mahal mo.
Pero ano pa nga ba? Hindi ka raw totoong nagmamahal kun habangbuhay normal ka. Ang pag ibig kasi talaga, minsan nakaka abnormal, nakakagago. At ang pagiging abnormal ay nagiging normal na lang pag naglaon. Pero hanggang kailan?
Gust ko ko na maging normal ulit. Normal na buhay at normal na ako.
"Basta ba walang sisihan babe" maluha-luha nyang sabi sakin. Nahihirapan na din kasi ako. Buo na ang pasya ko. Ito ang gusto ko. Wala nang atrasan to.
"Yes. I think we both need this. I can tell that you also need this, the way you act this past few days? the way you made me feel everytime we were together? kahit nga hindi tayo magkasama e. Because fuck Sandro, you already lost me"
And I also lost him that same day.
