Deel 6

189 9 1
                                    

Pov sven
Ik was denk ik weer in slaap gevallen want de laatste keer dat ik op de klok keek was het 06:00 uur. Ook zie ik dat mijn moeder er niet meer is. Ik vond een briefje met daarop een uitleg waarom ze weg is en dat ze zo weer komt. Ik lig op me buik omdat ik niet anders mag liggen. De wond op mijn rug moet eerst helen. Als het goed is mag ik morgen wel weer op mijn rug liggen. Ik heb totaal geen honger, maar dat scheelt ook weer want ik kan zo ook niet vatsoenlijk eten. Een weekje hier liggen en dan mag ik naar huis. Als ik geluk heb mag ik misschien al wel eerder naar huis. Niet veel later komt dr verwaaijen binnen met een ontbijt. Ik moet van haar iets eten. Ze helpt recht op zitten aan de zijkant van mijn bed. Ze schuift het tafeltje met het ontbijt erop naar me toe. Er ligt een croissantje en een muslie yoghurt. Daarnaast liggen ook nog stukje appel. Ik heb hier dus echt geen zin in. Dr verwaaijen gaat ook gewoon niet weg, ze wacht net zo lang totdat ik iets eet. Ik hou koppig vol dat ik echt niets hoef. Maar ze gaat nog niet weg.

Na een kwartier heb ik nog niks op en zit ze er nog steeds. "Zeg, zijn er geen andere patienten?" Vraag ik. "Nee, ik moet voor jou zorgen en mijn collega's vangen de rest op totdat ik hier weg kan" zegt ze. Ik zucht. Op dat moment komt ook net mijn moeder binnen. "Hoi" zegt ze vrolijk. "Hoi" reageer ik nogal chagerijnig. "Wat is er?" Vraagt ze. "Sven wil niks eten, zou u hem over kunnen halen om iets te eten" vraagt ze terwijl ze opstaat en de kamer eindelijk uitloopt. "Wat is er met jou?" Vraagt mijn moeder. "Niks, gewoon totaal geen honger. Zou wel door het infuus, pijnstilling of door de narcose komen die nog niet helemaal uitgewerkt is denk ik" antwoord ik. "Oh, en het appeltje dan?" Vraagt ze. Ik kijk naar mijn dienblad. Ik pak de appel en eet die op. De rest schuif ik weg. Na een tijdje komt dr verwaaijen binnen die tevreden naar het dienblad kijkt. "Toch maar gekozen voor de appeltjes" zegt ze met een lach. Ik knik.

Pov ilse
Het doet me pijn sven hier zo te zien liggen. Hij is verplicht om op zijn buik te liggen. Morgen mag hij voorzichtig op zijn zij liggen en overmorgen pas echt op ziin rug. De plannen waren iets veranderd als wat ze vanochtend tegen ons zeiden. Maar dat kan ook wel aangezien ze net de wond hebben bekeken en tot de conclusie kwamen dat hij wel goed heelt maar niet zo snel als de artsen gehoopt hadden. Sven is in slaap gevallen zie ik, terwijl het 14:00 uur is. Op dat moment komt mijn moeder binnen samen met logan en laura. Sven is meteen weer wakker en groet ze vrolijk. Mijn moeder kijkt wel een beetje geschrokken als ze sven ziet liggen. Ik geef haar een knuffel en vertel dat het wel goed komt. Ze knikt en komt op een stoel naast mij zitten. Logan en laura zitten op de vensterbank. Die is zo breed en lang dat er makkelijk 2 personen op kunnen zitten.

Pov sven
Als het 20:00 uur is, gaat ook mama weg. Ik wil niet dat ze hier blijft slapen. Ik red me wel. Oma was al rond 19:00 uur weg gegaan samen met de tweeling. Die slapen nog een nacht bij oma. Mama heeft het nu lekker rustig is huis. Ik heb geen kamergenoot dus verveel me eigenlijk best wel. Ik pak de Ipad en zet netflix op en ga een leuke film of serie kijken.

Pov ilse
Vanavond spreek ik voor het eerst iets af met Bart. Hij is over een uurtje hier. We zouden samen een film gaan kijken. We wouden ook uit eten gaan maar ik kan sven gewoon niet alleen laten. Bart zit in mijn band en ik vind hem echt al een tijdje leuk. Ik heb de grootste lol samen met hem tijdens repetities en hij weet me altijd op te vrolijken. Oftewel de man van dromen.

Happy FamilyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu