Kahve

18 2 2
                                    

Sabah olmuştu banyoya gidip yüzümü yıkadım. aşağı indiğimde annemin sorusuyla karşılaştım;

Tatlım bizim için kahvaltı hazırlıyorum ama evde Kahve bitmiş sokağın sonunda bir büfe görmüştüm lütfen oradan kahve al.

Bu soruda her şey normaldi ama sokağın Sonu dediğinde dünki mesaj aklıma gelmişti şimdi ne olacaktı oradan geçmeli miydim? ama annemi de gönderemezdim tek çarem oradan gitmekti. Yukarı çıkıp bu sıcak havada bir de şapka takmıştım tek temennim orada olmamalarıydı.

Annemden parayı aldım ve kapıya doğru yöneldim dışarı çıktığımda her şey normaldi beni endişelendiren neden bu mahallede kimse dışarı çıkmıyordu?

Büfeye doğru hızlı adımlarla yürümeye başlamıştım param yere düşmüştü ve onu almak için yere uzandım.Ama benden önce biri uzanıp parayı almıştı kafamı kaldırdığımda kumral saçlı yeşil gözlü biri karşımda duruyordu. Hiçbir şey söylemeden parayı uzatıp oradan uzaklaştı.Ben ise hala onun yeşil gözlerinin etkisi altındaydım.

Büfeye gidene kadar onu düşünüyordum nedense hiç aklımdan çıkmıyordu am-ama etkilenmiş olamazdım hayır hayır Ronezma kendini kandırıyorsun.

Kendimi geçiştirerek Eve gelmiştim anneme kahveyi verdim. Kahvaltı yaptıktan sonra koltuğa oturup televizyon izliyordum.Kapı çaldı ve annem kapıya baktı gelenleri tanımıyorduk, herhalde Onlar da tanışmak için gelmiştir zaten, annem onları içeriye davet etti.

Bir kadın ve benim yaşıtım bir kız
anlaşılan iyi bir kıza benziyor.Onu hemen odama davet ettim ve yukarı çıktık.

Merhaba ben Elizabet kısaca Eli diyebilirsin.Çok yakın oturuyoruz Annemle tanışmaya gelelim dedik.Sanırım yaşıtız iyi anlaşacağımıza eminim.

Ahh umarım, bende Ronezma kısaca Ron.

Tanıştıktan sonra birbirimizin numaralarını aldık.İyi kıza benziyordu ama biraz çenesi düşük sanırım.Birden bana sevgilin varmı? Diye sordu kısa bir şekilde hayır cevabını verdim.Sevgili diyince nedenini bilmediğim şekilde aklıma dövmeli çocuk geldi ve ona sordum.

Acabaa sıklıkla gördüğüm dövmeli çocuk kim tanıyor musun?? Deyince bir an sessizlik oldu ve ahh galiba annem bana sesleniyor gitmem lazım sonra görüşürüz diye kestirip attı.

Neden böyle yaptığı hakkında hiçbir fikrim yoktu, aşşağıya indiğimde çoktan gitmişlerdi.

Akşam olmuştu bile anneme seslenirken bir ses duydum cama bakmaya gittiğimde görünürde kimse yoktu camı kapattım ve aşşağıya indim.

Erken olmasına rağmen uykum gelmişti anneme İyi geceler dedikten sonra yatağa ya girdim ve uykuya daldım...



Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 15, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

SalvadorHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin