We all love BBrave..... But this?

-11- #prayforparis

Pov Anna
Kaj en ik zijn gisteren samen met Jace naar Parijs gevlogen. Er is een musical in het Theater. Ik maak me snel klaar en pak de tas met Jace's spullen. Ik loop snel achter Kaj aan en we lopen het theater binnen. Het is echt supergroot. We zoeken onze plekken en gaan snel zitten. De lichten gaan uit en de voorstelling begint. Ik kijk vol bewondering naar hoe de acteurs dit zo goed kunnen spelen. Zelf zou ik dat nooit kunnen. Ondertussen begint Jace te huilen. Ik pak snel zijn flesje, hij is weer stil gelukkig. Ik schaamde me dood. De lichten gaan al snel weer aan, er is een pauze. Ik blijf gewoon zitten terwijl ik mensen om me heen weg zie lopen. Ik wacht netjes totdat de voorstelling weer begint, en kijk dan -net als voorheen- vol bewondering naar de acteurs. Halverwege de scène hoor ik een knal, en nog een. Ik kijk Kaj verschrikt aan, ik blijf zitten omdat ik denk dat het vuurwerk is. De knallen komen dichterbij. De meeste mensen rennen weg, opzoek naar een uitgang naar buiten. Ik ren achter een paar mensen van het personeel aan met Jace in mijn armen, zonder dat ik in de gaten heb dat Kaj niet bij me is. Ik ren achter het personeel naar een groot hotel, waar we meer mensen heen zien rennen. We worden door het personeel van het hotel meegenomen naar een ruimte waar de gasten normaal niet mogen komen. De manager van het hotel doet de ruimte op slot en schakelt de tv aan. We kijken sprakeloos naar het journaal. Als we allemaal een beetje rustig zijn wil ik richting Kaj lopen. Ik kijk om me heen en zie een stuk of 15 mensen, maar geen Kaj. K-k-kaj? Een jong meisje, personeel uit het theater, vraagt wat er aan de hand is. Met de tranen al over mijn wangen stromen leg ik uit dat Kaj me niet gevolgt is. Ze kijkt me verschrokken aan en trekt me in een knuffel. Kaj? Verlaat me nog niet? Alsjeblieft?