*Hazy Story of HUNHAN...*
သူ႔အေၾကာင္းေတြ ေတြးမိခ်ိန္တိုင္းး
ျပံဳးရသည့္ ႏႈတ္ခမ္း၏ပိုင္ရွင္ ကြ်န္ေတာ္...
သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္မိတိုင္းး
ေခတၱမ်ွရုးသြပ္သြားတတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္...
သူ႔အသံၾကားတိုင္းး
မိန္းေမာေနတတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္...
သူ႔အျပံဳးေတြကို ျမင္တိုင္းး
ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြေခတၱရပ္တန္႔သြား တတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္...
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•~
ခ်စ္ဖူးခဲ့ေသာ္လည္း မည့္သူ႔အေပၚမွ သူ႔ေလာက္ေလးနက္စြာမခ်စ္ဖူးခဲ႔...
တန္ဖိုးထားတတ္ေသာ္လည္းး မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ်
သူ႔ေလာက္အျမတ္တနိုးတန္ဖိုးမထားတတ္ခဲ့...
သူသည္ပင္လွ်င္ကႏၲာရလိုပူေလာင္ေသာ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝ၏ တစ္ခုတည္းေသာ oasis ေလးပင္...
တစ္ခုတည္းေသာ...တြယ္တာရာ...သူ
တစ္ဦးတည္းေသာ...အရွင္သခင္...သူ
တစ္ဦးတည္းေသာ... တစ္ဦးတည္းေသာ... သူ
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•~
မွတ္မိပါေသးသည္...သူနဲ႔စေတြ႔တဲ႔ေန႔က... 2000ခုနွစ္ရဲ႕ ပထမဆံုးႏွင္းက်တဲ႔ေန႔...2nd November!
နွင္္းကဲ႔သို႔ ျဖဴေဖြးေနေသာသူ႔ကို နွင္းေတြနွင့္ပင္ အထင္မွားခဲ႔ေသးသည္...
နွင္းေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေဆာ့ကစားေနေသာ သူ႔ကို 10နွစ္သားကေလးေလးဟုပင္ အထင္မွားခဲ႔ေသးသည္...
သူ႔မ်က္ဝန္းေလးေတြကို နံနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္လုေပ်ာ္ခ်င္ ျဖစ္ေနေသာsnowflake ေလးမ်ား၏ ရႊန္းစိုမႈႏွင့္ပင္ ခိုင္းႏႈိင္းဖူးခဲ့သည္...
အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ နီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးတစ္စံုကို Cherry သီးေလးနွင့္ပင္ ခိုင္းႏွိင္းဖူးသည္...ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ခဲ႔ဖူးသည္...
နွင္းေတြသဲသဲမဲမဲက်ဆင္းေနေသာေၾကာင့္ လမ္းျဖတ္ကူးရန္ ခက္ခဲေနေသာအဖြားအိုတစ္ဦးကို ေဖးေဖးမမနွင့္ ကူညီေပးေနေသာ သူ႔စိတ္ဓာတ္ေလးကို က်ေနာ္သေဘာက်မဆံုးးျဖစ္ခဲ႔ဖူးသည္...
