Kelimelere Saklanan Herşey

Başlık Önemlimi?

Bizi bu kadar öfkelendiren ne?
Takındığımız karakterlermi, günah diye sustuklarımızmı?
Herkes farklıdır.  Senden farklıyım çünkü ben böyle büyüdüm çünkü ben karanlığım,  sense aydınlık. Senden farklıyım çünkü babamı özlediğimde baba oldum. Bi kadından baba olurmuydu oysaki? Oluyormuş. Senden farklıyım çünkü canım yandığında bunu arkadaşlarıma belli edemedim. İçimde tuttum yürüdüm yürüdüm yürüyünce hafifler sandım. Hafiflemiyormuş. Senden farklıyım sevgilim yok sevdalı olduğum var. Sevdiğim, öldüğüm var. Eğer tutuklu kaldığım her duyguyu görsen umutsuzlukla beraberinde hıçkırarak ağlarsın. Ama eğer bu duyguları görseydin, ben ben olmazdım sende sen olmazdın. Senden farklıyım her zaman güçlü olmak, güçlü olmak zorundayım. Bazılarının sahte 'dost' sıfatını duysamda kırmamak üzmemek için sustum. Artık düştüm ve kalkamıyorum. Kırgınım, yorgunum sahte, yapmacık sevgileriniz artık bunaltıyor. Senden farklıyım senin hedeflerin varken benim sadece hayallerim var asla gerçekleşmicem olan hayallerim.
Senden farklıyım gözyaşım hangi gözümde bilmiyorum.  Ağlayamıyorum desem yağmurları yağdırırmısınız? Senden farklıyım 'mutluluk' bu duyguyu hiç tatmadım. Senden farklıyım benim kimsem yok hayallerimden başka. Böyle yazdığıma bakmayın cidden hayallerim olmasa bir hiçim.
Hepimiz bir bataklığın içindeyiz.  Hepimiz günden güne bitiyoruz.
Ama hissediyorum her saniye daha yorgun ve ölüme biraz daha yakınım. Fark ediyorum ne kadar küçük olsada ruhumun içine simsiyah bir boya damlattılar. Dağılıyorum. Hiç var olmamak istiyorum bazen ölümü damarlarımda hissetmek istiyorum. Ama hissettiğim tek şey bazen aklımın çıkacak gibi olması ve saf bi nefret. Yaşamak için tutunduğum satırlar güçsüz ben bir o kadar ağarım. İçimdeki umut ölümün ta kendisi hissediyorum. Dahada çok batıyorum, karanlığın içine. Korkum kaybolmak değil. Karanlık. Bu öyle güçlüki bana bile karşı koyabiliyor.

Ve beni etkisiz bırakıyor.

Arkadaşlar içimden geçenleri yazdığım bi kitap bu yüzdende adımı açıklamamı istemeyin :)