Kelimelere Saklanan Herşey

Gökyüzü

Biz bittikmi yani?
Tamamen ayrıldımı hayatlarımız?
Üstelik hala aynı gökyüzüne bakıyoruz.
Ama o gökyüzü çok değişti, sen varken masmavi olan gökyüzü şimdi siyaha bulandı, kara bulutlar var o gökyüzünde.
Çok değişti bu şehir sen yokken sokaklar ıssızlaştı, sokak lambaları bile aydınlatamadı karanlığı.
En önemlisi ben çok değiştim.
Öylesine siyaha bulanmışımki çıkamıyorum o karanlıktan.
Öylesine alışmışımki acıya, artık hissetmiyorum sol tarafı.
Kayboldum karanlıkta ışığı bulamıyorum belkide bulmak istemiyorum.
Gökyüzünün maviliğine inanan ben şimdi siyah görüyorum gökyüzünü.
Her gün bu siyahlıkta ölüyorum ve biraz daha siyaha bulanıyorum.
Siyah ruhumu biraz daha zehirlerken ben hala gelişini bekliyorum önemliside hep bekleyeceğim siyah beni öldürene dek bekleyeceğim.
Belki gelirsin, maviye boyanır gökyüzü.
Belki gelmezsin, yok olur gökyüzü.
Gel yada gelme o gökyüzü orada.
Ve biz aynı gökyüzünün altındayız.
Aynı yıldızlara bakıyoruz.
Her gökyüzüne bakışında mavi gör sen sevdiğim.
Sen sevmessin siyahı.
Görme o karanlığı, sende batarsın, dayanamam.
Eğer bir gün dönmeyi düşünürsen, düşünme.
Bekliyorum ama sen gelme, ben beklemeyi seviyorum.
Gelirsende beni bulma.
Istesende bulamazsın o karanlıkta.
Karanlığa gelme sevdigim.
Mavi yaşa sen.
Ben ne kadar siyaha batarsam, sen o kadar mavi yaşa.
O gökyüzü biz kavuşmadan mavi olmayacak.
O sokaklar bizi tekrar el ele görmeden güzelleşmiyecek.
Ve bu siyah sen gelmeden gökkuşağı olmayacak.
Bir gün gökkuşağını görmek umuduyla yazıyorum sevdiğim.
Umudum sonsuz.
Sonsuz olsa bile umutsuzluk sarıyor ruhumu.
Gökyüzü geleceğin günü, gökkuşağı çıkaracağı günü bekliyor.