Part 17

132 8 4
                                    

'Dat klopt, ja.' Zeg ik uitdagend. Ik kijk Carter aan en zoen hem. Denk aan wat Dave heeft gezegt. Ik hoor dat Isa weg loopt. Ik laat Carter los, lach naar hem en loop terug de klas in. Zo, dat hebben we ook weer gehad. Hij zoent eigenlijk best goed...

Ik ga naast Dave zitten. 'Het ging goed. Geen zorgen.' Zeg ik ontdeugend. Ondertussen komt Isa met het eten rond. Ze hebben weer een ander slachtoffer hoor. Isa. Ik vind het eigenlijk wel grappig dat ze nu mag uitdelen en afwassen. Voelt ze ook een keer hoe het is. Ze geeft me een boterham met Nutella en kijkt me arrogant aan. En waar heb ik dit aan te danken? Ik doe toch niks verkeerd? Het zal wel aan mij liggen.

'Dave? Ben je nog wakker?' Het is inmiddels vier uur s'nachts en iedereen ligt te slapen. Ik kan al nachten achter elkaar niet meer slapen en ik verveel me heel erg. 'Ja.' Hoor ik Dave naast me mompelen. Gelukkig. 'Dave, denk je dat we hier ooit nog uitkomen?' Fluister ik. 'Ik... Ik weet het niet.' Dave kruipt dichter tegen me aan en legt een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Dit heb ik zo gemist. Voordat we hier gegijzeld werden lagen Dave en ik zo bijna iedere dag. Nee, we waren niet verliefd, en waren geen stel. Gewoon hele goede vrienden. Dan moet dat toch kunnen? Dave en ik konden elke avond úren lang praten over van alles en nog wat. Het was altijd gezellig. Op een dag kreeg Dave een vriendin en kon dat allemaal niet meer. Van bijna zeven dagen in de week elkaar zien werden dat er misschien één of twee. Ik was zo boos. Ik weet niet op wie, op mezelf of Dave, maar ik weet wel dat ik elke dag huilde. Ik had niemand meer. Dave was een van mijn weinige vrienden en ik kon alles tegen hem vertellen. Op een dag vroeg Dave waarom ik zo afstandelijk was. Ik vertelde dat het zijn vriendin was, hij werd boos en we praatte niet meer voor twee weken lang. Na ongeveer twee weken hield ik het niet meer en stond ik huilend voor Dave zijn huis. Gelukkig is alles goed gekomen.

-----

SORRY! Ik schaam me kapot... ik heb al zolang niet meer geupdate... en er is zoveel in de tussen tijd gebeurt. Ik heb mijn eerste school examens gehad, ik ben op buitenlandsereis geweest naar Berlijn en ik ben op theaterkamp geweest met school, wat echt fantastisch was! Er zijn ook minder leuke dingen gebeurt, maar goed. Don't let the bad things bring you down, right? Maar dit is geen excuus waarom ik niet geupdate heb. Het antwoord is simpel: ik heb geen idee. Echt niet. Ik hoop dat jullie dit verhaal nog steeds leuk vinden en volgen.

Als jullie opmerkingen hebben of een gesprekje willen beginnen, wees niet bang! Stuur me een berichtje en ik stuur iets terug!

GegijzeldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu