Yaşam Savaşı

başlangıç

5 yaşındaydım ve hayatta birçok şeyin anlamını bilmeden yaşım sevinçle akıp gidiyordu...
Hayat ın guzel olduğunu herşeyin çok guzel geçtiğini düşünürken bir gün bu mutluluğun yerini mutsuzluğa bırakacağını düşünmeden yaşıyordum hayatı.
5 yaşına kadar ingilterede kalmıştım. Annem ile babamın sürekli tartışmaları beni çok üzüyor ve çok korkutuyordu.
Bir gece babam gecenin döndüne kadar eve gelmemişti. Bunu ilkez yapmamıştı fakat digerlerinden farklı olarak haber vermemisti. Bu annemi cok telaşlandırmıştı. Babam, telefonunuda evde bırakmıştı. ..
Saat beşe dogru gelince zilin çaldığını duydum yataktan fırlayarak kapıya doğru koştum. Yüzümde heyecan mimikleri ve içimde bir korku hakimdi.
Kapıya yaklaşırken annemin ağlama sesini duyuyordum. Içimdeki korku giderek artmaya başlamıştı.
İçimden yoksa babama birşey mi oldu diye kötü duygular geçmeye başlamıştı.
Kapıya geldiğimde üç polisin annemle konuştuğunu gördüm ürkek bakışlarla anneme ne olduğunu sordum. Annem kendini kaybetmişti, ağlıyordu. Polisler bana birşey olmadığını söyleselerde ben ne olduğunu tahmin etmiştim. Polislere: Yoksa düşündüğüm şeymi oldu. Diye sordum...
Ağlama ve konuşma sesleri, yerini sessizliğe bırakmıştı. Bunun üzerine ağlamaya başladım. Annem biraz toparlanıp beni sakinlestirmeye çalıştı fakat bir türlü sakinleşemiyordum. Çok üzulmustum hayatımın bir parçası gitmişti. ..