Asi Badboy Masum Kız

Bölüm 4-

Gözlerimi gülümseyerek aç- Neyse, bunu bildiğinizi varsayıyorum. Dün yaşadığım anılar küçük şeritler halinde hafızamda yer edinirken, Cafer'i düşünmeye koyuldum.

Cafer neydi?

Cafer badboydu, Cafer emekti, sevgiydi. Cafer beni sevmezdi...

Tamam, kabul ediyorum. Cafer'in beni sevebileceğiyle ilgili fikirlerim olmamış değildi ama hatalı olduğumun farkına varmıştım.

Ben Cafer'in ilkiydim. İlk Dua okuduğu kişiydim. Romantik Cafer'im benim...

Hızla üstüme leoparlı, dizimin 10 karış üstünde biten bir elbise geçirdim. Eyelinerimi nixe logosu halinde sürdükten sonra, kırmızı ve dudaklarımdan taşan bir ruj sürdüm.

Farkındayım, harikayım. Neyse, bu konuyu uzatıp egoist bir kızmışım görüntüsü çizmek istemiyorum.

∆∆∆∆

Okulun kapısından içeri girerken aklımda yer edinmiş tek bir düşünce ve kişi vardı.

CAFER!

Onu özlemiştim. Her ne kadar o beni özlememiş olsada...

Sınıfın kapısını araladım ve içeriye göz attım.

Oradaydı. Badboy prensim orada, ilk gün ki gibi uyuyordu. Hem de horlayarak.

Birleşik kaşları hafifçe çatılmıştı. Sanki... Sanki bir rüya görüyor gibiydi.

Acaba beni görüyor olabilir miydi? Tamam, sadece şakaydı. O kadar da aptal sayılmam. Onun yanındaki sırama ilerledim.

Yanına yavaşça otururken, beni görmesi için ağlayabilecek durumdaydım.

Ben Masum ve gururluyum. Bunu zaten biliyorsunuz.

Ancak o, kafasını bana çevirmedi dahi. Umursamadı desem, tam olarak doğruyu söylemiş olurum. Bir gözyaşı yanağıma doğru aktı. O çok az yaptığım makyajım bozulacak diye öylesine korkmuştum ki.

Omuz silkerken aslında fazlasıyla umusrsadığımın bilincindeydim.

O sırada Cafer kafasını kaldırdı. Bana döndü, heyecandan delirecek raddeye geldim.

"Sen benimsin!" diyerek sınıftan çıktı.
Onundum ve bunu reddediyor değildim.

Henüz dersin başlamasının üstünden 5 dakika dahi geçmemişti ki, zil çaldı. Tabi ben alışkındım çünkü hikâyelerde hep böyle olur.

Sırama iki kız yaklaştı. Kız demeye bin şahit gerekiyordu. Benim aksime, çok fazla makyaj yapmışlardı ve şort giymişlerdi. Kesin sürtükler. (Böyle düşünülmesi çok üzücü.)

Kıvırtarak sırama ulaştılar ve dirseklerini sırama yasladılar. Yüzlerinde yapay bir tebessüm vardı.

Ağızlarını yayarak konuşmaları midemi kaldırmıştı.

"Bak kızım, Cafer bizim! Ondan uzak duracaksın. O daha bize aşık olacak." ikisini işaret ettim.

"İkinizede mi?" başlarını salladılar. Bir kahkaha yükseldi boğazımdan.

"Ben Masum Kız'ım. Size kötü şeyler söyleyemem ama, çok beklersiniz."

Valla hiç yazasım yoktu. Gelen "yb, yeni bölüm istiyoruz." mesajları ve yorumları için yazdım. Kısa oldu ama olsun.

Vote verin.

Cafer ile tanışmayan kaldı mı?