"ဒီတခါေရာ..လမ္းေပ်ာက္ေနျပန္ပီလား?.."
ေၾသာ္..အခ်စ္..အခ်စ္..ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတဲ့အရာပါလား...အင္မတန္စကားမ်ားပီးဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ားတဲ့ကြၽန္ေတာ္လိုလူမ်ိဳးေတာင္သူေ႐ွ႕ေရာက္ရင္ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး...ေျပာမယ္စဥ္းစားထားတဲ့စကားေတြလည္းဘယ္ေရာက္လို႔ဘယ္ေပါက္သြားလည္းမသိဘူး..ႏႈတ္ခမ္းကဆြံ႔အေနမိသည္..သူ႔ေ႐ွ႕ေရာက္ရင္အညိဳႇ႕ခံလိုက္တဲ့သားေကာင္တေကာင္လိုသူကလြဲပီးက်န္တာေခါင္းထဲမွာမ႐ွိေတာ့ဘူး..အခ်စ္ရဲ႕တန္ခိုးေတာ္ေတြပါေလ...
"ဟို...ကြၽန္ေတာ္..ဟို..."
လုပ္ပီ...ေျပာရမယ့္စကားကထြက္မလာဘူး..အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔...ရင္ဘက္ထဲကႏွလံုးသားရယ္...ခဏေလာက္ရင္ခုန္သံအျမန္ႏႈန္းေလးေလ်ွာ့ေပးပါ....ခ်စ္ရသူကိုစကားေျဖာင့္ေျဖာင့္ေျပာခ်င္လို႔ပါ...
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ....ေခြၽးေတြလည္းျပန္ေနတယ္.."
အတန္ၾကာသည္အထိတုန္႔ျပန္မႈမလာေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးကိုကုိင္လႈပ္ကာဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေသာအသံခပ္ၾသၾသနဲ႔သူေမးသည္...
"ဟင္...ဘာ..ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..ဟီး:-) "အတည္ေပါက္ႏွင့္သာရယ္ျပလိုက္ရသည္..႐ွက္လိုက္တာ..သူ႔ေ႐ွ႕မွာမွဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရတယ္လို႔..
"မသိပါဘူး..မတ္တပ္ႀကီးမ်ားေသသြားသလားလို႔...:-) "
"ခင္ဗ်ားေနာ္.."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ပီးရယ္ေနေသာသူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းတခ်က္ပစ္ေကြၽးလိုက္သည္..
"ေနဦး..ကြၽန္ေတာ္ခုထိခင္ဗ်ားနာမည္မသိေသးဘူး.."
"သိေတာ့ေရာဘာလုပ္ဖို႔လဲ.."
"ဟာ..ခင္ဗ်ားကလည္း..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ခင္ဗ်ားနဲ႔ကရင္းႏွွီးေနပီေလ..နာမည္ေလးေတာ့သိသင့္တာေပါ့.."
"မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ရင္းႏွီးပီလို႔ဘယ္သူေျပာလဲ.."
"ဟာ...ဟိုတေန႔ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ္သစ္ပင္ေအာက္မွာနမ္း.."