My True Story

Chapter 1

Rose Go. Yes, it's me. Isa lang akong normal na bata, umiiyak, ngumingiti, natatakot, nadidissapoint, nagagalit, as in normal. Nakakalakad, nakakatayo, nakaka-upo. Walang namang mali sakin, I think so? Well...let's forget all about that. I'm turning into 12 this August, so for the mean time I'm just 11. Napaka-bata ko pa pero feeling ko ang talino ko, tsk.tsk. ang taas nanaman ng tingin ko sa sarili ko. Pero no offense, kasi feeling ko ang tanda kong mag-isip, pero bats parin kung gumalaw. Sometimes I think of myself as a weird person. No one can stop themselves to think of it.

By the way, let's stop for that nonsense intro., I'm now walking to my school. Oo, hinahatid kasi ako ng papa ko hangang kanto lang. Grabe lang naman sa lapit, pero dahil ayaw kong maistorbo si papa, hangang dun nalang, out of the way kasi eh.

"Rosas!!!" Napatigil akong sa pag-lalakad. I know the owner of that voice, she hugged me. Yes, she's my bestfriend. Lorraine Angeles.

"Ulan, long time no see. Kamusta summer mo?" Padabog niyang inalis yung kamay niya sa pagkakayakap sakin. Nagagalit kasi siya pag-tinatawag ko siyang Ulan LorRAINe kasi eh.

"Maganda naman rosas, tinusok mo lang. Kaya nasugatan, nasira. End of summer na nga. Tag-sibol na kasi eh." Sabi niya sabay talikod. Tumawa nalang ako. Ang childish. I followed her. Nang nakapasok na kaming ng school, bigla nalang may nagsisitilian. Naki-usyoso kami ni Ulan.

"Ang gwapoooo!!!"

"New student?"

"First year daw. Gosh ang swerte nila."

Sus lalaki nanaman pala. Sabay kaming umalis ni Ulan ng marinig yung pinag-uusapan nila. Hindi kasi kami interesado sa lalaki. Pero kapag bugbugan o ano mang away, asahan mo kami kuma-kain ng ano mang junk food, nanunuod. Bastos kami niyan ni Ulan eh.

"Nasira na nga araw ko sinira pa ng mga babaeng to. Aish!" Sabi niya. Tumango nalang ako.

"Couz!" Napatigil ako sa pag-lalakad ng marinig ang tumawag at hindi ako nag-kakamali. Si Kyle yan, pinsan ko. Automatic na napatingin ano kay Ulan, may gusto kasi yan kay Kyle. Yup hindi siya interesado sa ibang lalaki kay Kyle lang.

"Anong kelangan?" Tanong ko.

"Hindi ng 100, babayaran kita." Tinignan ko siya mula ulo hangang paa. Nakangiting aso ang futspa, natawa ako at binulong ang salitang Taebal, means wow. Tinusok-tusok ko yung ulo niya.

"Gungong. Mas matanda ka sakin 3rd year highschool ka Kyle, wala kang pera? Huh! Sabihin mo nakipag-pustahan ka nanaman dun kay Vauhgn no?!" Sigaw ko. Yumuko siya at tumango. Tinap ko yung ulo niya kahit mas matangkad siya.
"Hay Kyle....kelan ka ba titino? Mga lalaki talaga sakit sa ulo! Bahala ka lutasin mo yan, hindi kita isusumbong, ikaw ng bahala dyan. Naku!" Sabi ko at hinila si ulan. Pinalo niya ako.

"Ang hard mo naman kay Kyle." Sabi niya, I roll my eyes.

"Wag kang naive, ulan. Kawawa ka dun sa pinsan ko." Sabi tapos nauna ng nag-lakad sakanya. Pupunta ako sa records, kukunin ko yung blue card. Kailangan namin yung para malaman kung saang class kami, tapos ibibigay namin sa teacher. Pag-dating ko mahaba na ang pila. Haist. I hate lines. Ayaw kong nag-hihintay. But I need to wait. And minutes go fast, and ako na. Binigay ko yung