Korkunç Bilgiler ve Hikayeler

132

Seni görebiliyorum. Bu buğulu camın arkasında, senin için her şey normal görünüyor. Kanepede oturmuş, şu klasik pembe dizilerden birini izlerken kahveni yudumluyorsun. Her şey normal gibi. Keşke.
Camın arkasından seni izliyorum. İçeride kahvenden bir yudum daha alıyorsun, ayaklarını uzatıyorsun ve dizini izlemeye devam ediyorsun. Yaptığın her şeyi, en ince ayrıntısına kadar görebiliyorum. Bu keyfin camdan gelen tıklama sesi ile bozuluyor, benim hatam. Bu kadar gürültülü olabileceğini tahmin etmiyordum.
Huzursuz olduğunu hisseder gibiyim. İçindeki derin ürpertilerin farkındayım. Büyük ihtimal bunları umursamıyorsun. Bu küçük, çocuksu düşünceler seni keyfinden edemez. Değil mi? Saçma bir tıkırtıdan başka bir şey değil, bunda ciddiye alınacak ne var? Rüzgar, bir dal, bir kuş yada yaramaz bir çocuğun elinden çıkan bir taş olabilir. Bu kadar endişelenecek ne var? Çocukluğundan kalma bu saçma içgüdüler senin gibi olgun birini etkileyemez. Ancak aklındaki bütün bu düşünceler, pencereye döndüğünde dağılıyor.
Artık göz gözeyiz. Artık yalnızız; sen, ve ben. İşte işin eğlenceli kısmı şimdi başlıyor. Kaç. Elinden gelen tek şey bu. Saklan. Başka çaren yok. Geliyorum, yavaş adımlarla kapına yaklaşıyorum. Dışarıdan telaşlı ayak seslerini, derin nefes alış verişlerini duyabiliyorum.
Kapının önüne geldim, içeri giriyorum, kapıyı kitlemen gerekirdi, değil mi? Büyük hata. İçerideyim, peki sen neredesin? Salona girdim, ürpertici bir sessizlik ve açık bırakılmış bir televizyondan başka bir şey yok.
Benimle bir oyun oynamak istiyorsun, öyle mi? Kabul, çok zor olacağa benzemiyor. Salondan yatak odasına doğru giden ıslak ayak izlerini fark etmemiştin herhalde, değil mi? Bir başka hata, bu seferki sana pahalıya patlayacağa benziyor. Koşmaya başlamadan önce kahveyi elinden bırakmayı akıl edememiştin, değil mi?
Şuan yatak odasındayım. Burada biryerde olduğunu biliyorum. Belkide yatağının altındasındır, neden olmasın? Oyun bitmek üzere. 3... 2... 1... Hayret, orada değilsin. Belkide başka odaları kontrol etsem iyi olur.
Bir dakika, bu da ne? Tiz, ince, sanki bastırılmaya çalışılmış bir çığlık sesi. Bu senin son büyük hatan. Artık burada olduğuna eminim, oyunun sonuna geliyoruz. Acaba şuradaki gardropta saklanmış olabilir misin? Orayı benden saklanmak için yeterince güvenli görmüş olabilir misin? Kapıyı açıyorum...
Evet, buradasın. Oyun bitti. Kazandım. Her kazanan bir ödülü hakeder, değil mi? Şimdi sıra, hakettiğim ödülü almakta. Merak etme, uslu bir çocuk ol, dediklerimi dinle. Acısız olacak. Ama eğer ki, bana karşı koymak gibi delice bir şeyi denersen, az önce yaşadığın şeylerin hiçbir şey olduğunu göreceksin.