Yeni Bir Umut

1.BÖLÜM

Herkes hata yapabilir hayatta.Böyle bir hatayıda ben yaptım.Evet,siz simdi merak etmişsinizdir anlatıyım o zaman.Bu arada ben Erkan.Daha küçüktüm yani 11,12 yaşlarındaydım.Evden kaçmaya kara verdim.Çünkü artık pes etmiştim sonu gelmeyen kavgalara.Annemle babam hergün kavga ederlerdi.Hemde gözümün önünde..Sesimi hiç çıkaramazdım öylece izlerdim kavgalarını.Bir keresinde de "Dur baba yapma anneme vurma " demiştim .Babam ondan sonra bana bir tokat atmıştı.Annem bana bakarak ağlıyordu ve babama " yapma Salih yapma " diyordu.O zaman kaçmaya karar vermiştim.Annemide yanım da götürmek isterdim.Ertesi gün bavulumu ve kumbaramdaki paraları alıp evden hızlıca çıktım ve Ankara 'dan İstanbul 'a gitmek için otobüse bindim.Son kez elveda dedim Ankara 'ya, memleketime.Düşünmeye başladım yol boyunca o kocaman şehirde ne yapacağımı..İstanbul çok büyük biryermiş.Arkadaşlarım anlatırdı ,onlar İstanbul 'a tatil yapmaya gidiyorlardı , o yüzden biliyordum İstanbul'u Otobüs durdu ve otobüsten indiğim an o kalabalıği gördüğümde içimden "Vay be " dedim.Banka oturup kumbaramdaki paraları saymaya başladım.Bir,iki,üç,dört buçuk,beş ,tam 100 TL var.Ama bu para bana yetmezdi ki neyse idare edicem artık.Bu arada simit satmaya karar verdim ilerdeki simitçiden 30 tane simit aldım ve kalabalık bir yere tezgah kurdum.İlk müşterim gelmişti bile "Simitler ne kadar acaba 3 tane almak istiyorum" "Tanesi 1TL ee 3TL tutuyor efendim"
Aradan zaman geçmişti ve simitlerin nerdeyse hepsi satılmış.Sadece 2 tane kalmıştı , onlarıda ben yedim.Gece oldu ilerde yıkık dökük bir ev vardı oraya doğru ilerledim geldiğimde içerde bir sürü çocuk vardı.Bunlar tinerci olabilirdi,korkuyordum.Biri "gel korkma galiba yenisin bende 1 haftadır buralardayım " " Evet , bugün ilk günüm ... " ben anlatırken hepsi uyuya kalmış.Yorgunluktan olmalı.Bende yattım ve sabah kalktığımda o eve yakınlarda bi yere tezgah kurdum.Tezgahı kurar kurmaz karşımda polisler dikildi.Gür bir ses tonlarıyla "bizimle geliyosun " dedi.➡➡➡