Rii's POV:
hanggang ngayon asa ospital parin ako, binabantayan si Jae... masakit mamatayan ng kapatid, lalo na kay Jae dahil sa kambal nya toh at ate lang nila ako.
Wala man lang akong nagawa para iligtas si Jei...
binaril ang kapatid ko sa harap ko, dito na nga lang ako bumabawi eh, sa pagbantay kay Jae.. di ko na nga nababantayan ung bar ko dhil dito, Si Umma ayun, trabaho parin ang inaatupag nagpapayaman ganun rin si Appa, baka patay na kaming magkakapatid eh andun parin sila sa France.
Ai mali! sila pala ang walang kwenta, bakit nga ba ako asa ospital? ai nga pla, NABARIL RIN si Jae, ba't ba ganyan? naaawa nman ako sa mga kapatid ko.. eto nmang si Riiko dahil dito nlang siya sa ospital nagaaral. isa akong mafia, si Riiko nman leader ng isang sikat na gang sa Japan. Paano ba nangyari lahat ng toh?
||FlashBack||
kalalabas lng nmin sa studio, sinamahan ksi nila ako para sa recording ng bago kong album, haha.. //anyways =_=\\
"Unnie, at kayong kambal. paunahan tayo sa bahay aa?"
sbi ni Riiko
"Tss.. Kayang kaya ko yan noh"
sbi ko at nagtakbuhan na kami pababa ng kalsada.
habang tumatakbo kaming apat, malayo palamang ay kitang kita na nmin ni Riiko ang 4 na van na kulay itim, huminto kami ni Riiko habang ung kambal nman naguunahan sa takbo.
"HaHa , Unnie and Oppa are too slow!!"
sigaw ni Jei
"Ne!haha! catch me if you can!"
sigaw nman ni Jae
nakatayo parin kami ni Riiko at patuloy parin sa takbo ang kambal.
BOOGSH
(A/N: kunwari putok ng baril ha? go with the flow nlang)
may pumutok na baril at dun kami nagsimulang tumakbo ni Riiko
"JEI?!"
sigaw ko
"JAE?!"
sigaw nman ni Riiko
nangmaka lapit kami umalis na ang 3van nahuli ang pangapat at bago umalis iyon ay nagsalita ang nasa loob ng van
"HOY KIM RIIKO!! SASUSUNOD NA BANGGAIN MO ULI ANG INSAN AT GRUPO NAMIN, MALILINTIKAN KA NA TALAGA SAKIN!!" tas sinara na niya ung pinto ng van at tuluyan nang umalis
tumakbo ako kay Jei na may dumudugo sa may kaliwang baywang tapos nun ay ibinuhat na siya ni Riiko, dahil sa matatangkad kami nagawa ko pang mabuhat si Jae na may gas-gas sa mga tuhod at may malaking hiwa sa may mata.
hindi na kami nagtaxi pa at naghanap ng pinakamalapit na ospital,
{at hospital}
2 hours na kaming naghihintay sa labas ng Emergency Room pero wala paring lumalabas na doctor, si Jae nman ay maayos na ang kalagayan.
sa wakas ay lumabas na ang doctor,
nakayuko siyang lumapit samin, bago siya magsalita ay bumugtong hininga siya
(wag nman sana. A/N: sabi ni Rii sa utak niya)
"Im sorry, we did all our best but, his body can't do it, saka mahina na talaga siya"
at nagsimula nang tumulo ang mga luha ko, si Riiko nman na napasuntok sa pader.
=1 hr. later=
sa hospital room ni Jae.
gising na siya
"Unnie, s-si Jei po? kamusta?"
hindi ako makapagsalita, at natatakot narin sa magiging reaksyon ni Jae.
"Unnie ano nga?! kamusta siya?! Oppa? magsalita kayo!"
"Wala na siya! Wala na si Jei!
it took 2min. para ma-gets ni Jae tapos nun tumakbo na siya palabas ng ospital.
Binayaran nlang nmin ni Riiko ung bills tas umuwi na kami
||End of FlashBack||
kung iisipin nyo na wala kaming kwentang ate at kuya pwes, OO!
umuwi na kami ni Riiko.bukas uuwi kami sa Japan para mailibing na si Jei
naawa ako sa mga bunso kong kapatid, ambabata pa kasi nila, 9 yrs. old pa lang sila pero nauna na samin si Jei, naalala ko pa nga ung pangako niya sakin nung 7 siya eh.
"Unnie, when I grow up I wanna be a lawyer"
"why lawyer? you don't wanna be a doctor or engineer? " tanong ko
"I wanna be a lawyer para.. ermm.. I could make tanggol to you and Jae"
pinipilit lang nyang mag-tagalog.
"promise?"
tanong ko
"promise" at ngumiti siya and nag-pinky promise kami.
