Another Life

1.

'Nee! Nee, Lisa stop nu alsjeblieft! Ik meen het Lisa, dit loopt uit de hand! Ze bloed!' Dat zijn de laatste woorden die ik hoor voor alles zwart wordt. Ik weet dat ik niet thuis ben ik vermoed in het ziekenhuis, maar ik weet  het dus niet zeker. Ik probeer zachtjes mijn ogen open te doen maar het gaat niet, het voelt alsof ze vastgelijmd zitten. Zelfs mijn vingers kan ik niet bewegen ik weet niet wat dit is, maar ik denk dat als dit nog vele langer zo blijf dat ik gek ga worden! Ik voel een witte waas aan de randen van het zwarte beeld opdoemen, het is raar maar het lijkt zo echt... Ik loop van huis weg, ik heb weer maar eens ruzie gehad met papa. Sinds mama door is hebben we heel vaak ruzie, dit komt vast omdat we zo veel op elkaar lijken niet echt can uiterlijk maar qua gedrag enzo helemaal wel. Deze keer ging de ruzie over mijn sociale leven, net of ik he zo supertof vind dat ik "de seut" van school ben en geen echte vrienden heb. Ik heb alleen Sarah maar zij is dan weer bbf's met Lisa en Lisa heeft iets tegen mij, ik weet niet wat maar ik denk dat ze me als een bedreiging voelt ook al snap ik totaal niet waarom. Wel mijn vader vond het dus zo nodig om toch eens wat socialer te worden,want zo kon het net verder met mij, ik mocht me niet meer zo afsluiten. Hij wilt gewoon dat ik zoals hem, mama na 2 maanden al vergeet en verderga met een of andere vieze vuile slet met haar lelijke mormel van een zoon. Ik ben dus ondertussen al bijna 10 keer gevallen over mijn, nog losse, veters en  al 2 maal bijna aangereden door een fietser. Ik loop snel, snel naar school in de hoop dat het daar beter wordt maar ik weet van mezelf dat dat ook niet echt gaat gebeuren maar ja, hoop doet leven zeggen ze dan... Ik zit nu bij Engels mijn 3de lesuur van vandaag al en voel de ogen op mij gericht als ik daar voor die klas sta. En terwijl ik onzeker mijn stomme spreekbeurt zeg dwaal ik af met mijn gedachten. Gericht op haar, zij en haar volgertjes, zo noem ik ze toch want ja ik denk niet dat het vriendinnen zijn. Ze houd haar hoofd schuin en kijkt scheel, ze laat haar tandvlees zien en houd haar haar in twee staarten naar haar hoofd. Ze lachen allemaal en ik besef dat ik al lang gestopt ben met praten, daar sta ik nu met de tranen in mijn ogen, wetend dat ze mij nadeden. Ik heb namelijk én een beugel én een bril én lelijk krulhaar dat op niets trekt dus dat ik meestal in twee staartjes draag. En daar ben ik dan ik zit huilend op de wc, ik ben weer verdwaald in mijn gedachten en probeer mama te bereiken ook al weet ik dt ik het niet kan, want ze is weg. Ik vraag mezelf wat ik nu eigenlijk steeds verkeerd doe, alles loopt mis ik heb niets. ik ben niet slim, niet mooi, en niet lief ook al is dat niet moeilijk als je niemand rondom je hebt waartegen je lief kan zijn, waarmee je plezier kan hebben. Ik hoor dat er op de deur wordt geklopt en dan hoor ik haar stem.. Het is Sarah. 'Euhm, Jade is alles oké?' Ik doe mijn deur open en stort huilend in haar armen. Ik kan het niet meer binnenhouden ik vertel haar alles over hoe ik me voel en wat ik denk, alle dingen die ik nooit tegen iemand zou zeggen maar haar nu zo vertrouwde omdat zij de enige was die nu om mij gaf. En dan begint de nachtmerrie... Lisa komt binnen met een camera, ik schrik me rot en wandel wat naar achter en zie ze dan allemaal binnenkomen Kirsten, Jessy en Kim. Ze lachen me allemaal uit. 'Wel, wel jij zo een zwaar leven? Meisje toch stel je niet zo aan, denk je nu echt dat mensen inzitten met jouw? Echt niet meid echt niet! Jij bent hier niet belangrijk ook al denk je dat misschien niemand vind jouw tof! En al zeker James niet dus ga weg, ga lekker huilen om je mama of weet je wat nog beter... Ga naar haar toe jij feeks!' Ik loop naar haar toe en geef haar een klap in haar gezicht maar voor ik iets anders kan ondernemen krijg ik een vuist in mijn gezicht, ik vermoed dat die van Kim is. Ik val, met mijn hoofd ergens tegen ik denk tegen de deurknop van de wc. Ik hoor Sarah nog roepen. 'Nee! Nee, Lisa stop nu alsjeblieft! Ik meen het dit loopt uit de hand! Ze bloed!'En dan wordt alles zwart... Ik hoor zachtjes een piep die steeds terug rustiger aan gaat piepen, en ik krijg een soort roes. Het lijkt alsof ik in slaap val maar dat is moeilijk want ik slaap precies al de hele tijd... Ik begin rustiger te ademen zonder dat ik het zelf weet en val dan in een echte diepe slaap...

Alle mensen die dit eerste stukje al hebben gelezen, heel hard bedankt ik vind het leuk dat mijn cover denk ik dan jullie heeft aangesproken. Ik hoop dat jullie dit eerste stukje al leuk vonden. Ik ben echt helemaal geen goede schrijven en schrijf waarschijnlijk vele fouten maar ja ;) als jullie verbetering hebben of ideetjes zeg het mij!
Dikke kusjes
~JP~