O gün gelmişti. İste Istanbul'a dönme zamanıydı.Istemeyerek zorla yine beni arabaya bindirdiler.Ağladım dayım abim babam zorladılar.Binmedim o araba bindiremediler o yıl kalmıştım memelekette okulada orda devam etttim.
Gitmedim Istanbula gitmedim.Köyümdeydim anneme yardım da ediyordum.Sabah erkenden uyaniyorduk. Annem o güzel elleriyle ekmek yapiyordu bende bir kenarda oturup onu izliyordum çünkü bir gün bende annemin oturduğu yerde ekmek yapicaktim.
Hemen bir an önce öğrenmek istiyordum.Ekmekleri yapana kadar cayir dan koyunlar dönüyordu.Bu hemen etrafı toparlayip koyunların sütünü sağmak icin ahıra gidiyordu ben koyunları turuyordum.Annemde sütünü alıyordu.Çok dikatli annemi izliyordum bi yandanda iyice öğrenmiştim. Ahırı temizliyorduk birlikte tekrar koyunları çayıra götürüyordu.Coban;
Akşama kadar anneme yardım ediyordum.Mutluydum ben burda çok mutluydum.Ama teyzem her gün arıyordu. Annemi özlüyorlardı beni.Bende Özlemiştim ama gitmek istemiyordum.
Bir daha ailemi terk edemezdim.Onlar beni ne kadar istemediğini bildiğim halde ben onları çok seviyordum.Hic birine kıyamıyordum.Hangi çocuk annesini sevmezdiki 5dk bile ayrı kalamıyordum.
Bu yıl en mutlu günümdü.Burada arkadaşlarımda vardı. Oyunlar oynuyorduk.Birlikte camurdan araba, ev, bebek yapiyorduk. Çok eğlenceliydi.Istanbuldaki arkadaslarimin oyuncaklarindan daha guzeldi.
Kendi oyuncagimizi kendimiz yapiyorduk.Bundan daha güzel ne olabilirdiki?
Köyde yaşamak başkaydı.Havası taşı toprağı yetiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANNE BIRAKMA KIZINI...!
ChickLitBenim adım Ezgi; olağanüstü güçlere sahip olmayan ailesiyle birlikte mutlu huzurlu gunler geciren küçük bir kızım. Sonradan değişen ailem hayatım ve ben. Bu acı dolu günlerimde benimle Beraber olurmusunuz??♥♥
