Okumayı sonunda öğrenmiştim. Derslerimde de başarılı olmuştum.Senelerce istemiyerek kalmıştım teyzemin yaninda 4 yıl olmuştu neredeyse kışın okula gidip yazında kuran kursunda zamanımı harcadım.Boş gecirdigim günün yoktu.Okumak istiyordum hep ögretmen olmak istiyordum.Kuran okumayıda öğrenmiştim.Tek duam aileme kavuşabilmekti.Ne kadar özlesemde gidemiyordum.
Korkutuyorlardı.
Eğer okula gitmeseydim öğretmem beni dövecekmiş diye korkutuyorlardı.Hep bi şekilde ailemden uzak kaldım.Senelerce görmedim.
Taki amcamın düğünü olana kadar.O yıl gittim köyüme arabadan iner inmez annemi gördüm.Bide kuçağında bi kız çocuk vardı.Bu kim diye merak ediyordum.Bide daha önce sadece fotosunu gördüğüm erkek kardeşim vardi.Ama o kucağında ki küçük kız kimdi ki acaba ? Annemi Tanıyamadım.Bu bu kadın benim annem
miydi.Yaşlanmıştı, çökmüştü.Bi süre gözlerinin içine baktım.Canım acıyordu.Nefesim kesildi.Ne diyeceğimi bilemiyordum.Ağlıyarak boynuna sımsıkı sarıldım.
Özlemiştim kokusunu ANNEM ANNEM güzel ANNEM bu kokunada hasret bıraktın.ANNE hıckıra hıckıra ağlıyordum.Bırakamıyordum.Öyle sarılmıştım ki bir daha kimse bizi ayırmasın kopmak istemiyordum. Anne sevgisi başkaydı.Bana dokununca kızım güzel kızım dedikce dünyam yıkılıyordu.4 yıl ayrı kaldım .
Hangi çocuk bunu hak ederki?
Rabbim hiç bir çocuğu anne baba şefkatinden sevgisinden mahrum bırakmasin. (AMİN)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANNE BIRAKMA KIZINI...!
Literatura FemininaBenim adım Ezgi; olağanüstü güçlere sahip olmayan ailesiyle birlikte mutlu huzurlu gunler geciren küçük bir kızım. Sonradan değişen ailem hayatım ve ben. Bu acı dolu günlerimde benimle Beraber olurmusunuz??♥♥
