Alam naman nating mga estudyante sa pilipinas na Buwan ng Wika na kapag August.
Usually lahat ng school sa pinas nag seselebrayt nito.
Gumagawa ng mga booths sa mga classroom, mga contest ng pagtatalumpati, magluluto at maghahanda ng mga pagkain na tradisyonal sa pilipinas, pero higit sa lahat ay ang contest ng sabayang pagbigkas.
Pagpasok pa lang ng unang linggo pinaghahanda na kgad tayo.
At ayon ang ayoko...
Ayoko ng masyadong may ginagawa.
Rinerespeto ko Buwan ng Wika.
Kaso sadyang ayoko ng maraming ginagawa.
Wag kayo magkakamali ng iniisip.
HINDI AKO TAMAD.
Ginagawa ko kagad mga kailangan ko gawin.
Sadyang ayoko ko lang ng maraming ginagwa.
Nasa classroom ako ngayon.
Pero mas tama siguro na sabihin ko na "Nasa classroom kami."
Kasi hindi lang naman ako nandito ngayon.
Ang buong klase namin ay naghahanda ngayon.
Namimili na ang buong klase kung anong mga gagawin.
Pero wala naman akong pake e.
Kung ano man mapili nila susunod na lang ako.
Pero sana wala masyadong gagawin...
"Ok class yan na ang mga gagawin natin."
Nakalagay sa blackboard bahay kubo.
Gagawin namin na parang bahay kubo ang klase.
Tapos may mga nakasulat din na mga ulam.
Wag sana ako mapili sa mag dadala ng pagkain.
Mas gugustuhin ko na lang na mag ayos ng classroom.
Ayoko din kasi sumali sa sabayan pagbigkas.
Sigurado ako sa ibang nakakabasa nito nkakarelate kayo.
Pahirapan mag sabayan pagbigkas.
Madaming mga kakabisaduhin at mahihrap na exercise para lumakas ang boses.
Iniisip ko pa lang...
Kailangan hindi ako mapili sa sasali sa sabayan.
Kahit anong mangyari kailangan hindi ako mapili.
"Ok class ito na yung kopya ng gagamitin sa sabayan pagbikas. Lahat kayo pumunta na lang dito sa lamesa para kunin ang kopya niyo at pagkatapos pwede na kau umuwi. Pero kabisaduhin niyo kung hanggan saan kaya ninyo. Tapos bukas isa isa kayo. Thirty-two kayo lahat, ibigsabihin dalawa sa inyo ang hindi makakasali dahil thirty lang kailangan."
YES! Basta makaiisip lang ako ng magandang dahilan baka maging isa ako sa dalawang hindi mapipili.
ipagpapatuloy...
