That Nerdy is the Dangerous Gangster

Chapter 2

Nagising ako dahil sa lakas ng katok sa pinto ng kwarto ko

*Boogsh* Boogsh* Boogsh*

"Andyian na. Bubuksan na!" Sigaw ko. Kakainis. Ganda na ng panaginip ko eh. Muntik ko nang mapatay yung dragon kong kalaban eh!

Pqgbukas ko ng pinto, bumungad kaagad ang namumutla, at nagpapanic na muka ni Ice.

P-princess, si M-mom" - kuya Ice

"Bakit anong nangyari kay mom?" Kinakabahan kong tanong. Bakit kaya bigla nalang akong nakarwmdam ng takot?

Sasagot na sana si kuya Ice ng biglang sumigaw si kuya Ian.

"Ice! Izyesha! Bumaba kayo dito. Dalian niyo!"

Nagmadali kaming bumaba papunta sa sala kung nasaan sina kuya Ian at Ivan.

"Dalu. Tingnan niyo to" sabay turo sa TV.

"Mrs. Ina Shin, the wife of Mr. Xander Shin had an acxident this morning in Tagaytay. Mrs Ina Shin, the #1 richest woman in the world is now having her operation. Her sister Dina Alvarez is currently attending the events and meetings that are supposed to be attended by Mrs. Shin. This is Dixie Beifern reporting live.

After we heard the news, we hurriedly packed our things without saying a word. Gosh! Mom, please be safe.

After naming magbihis, eh tinawagan kaagad ni kuya Ian si butler Zeus na ipahanda daw ang private plane na pag-aari namin.

**********

As soon as we got here, we rushed to the hospital where mom is having her operation.

" Excuse me miss, nasaan pong room si Mrs. Ina Shin?" Tanong ko sa nurse na nakasalubong ko.

"Nasa ER pa po siya maam at ino-operahan parin po."

Dinalian ko ang paglalakad at papuntang ER at sa mga oras na toh, unti - unti nang pumatak ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

Mom, please be strong. Kayo nalang po ang nag - iisang pamilya ko na nag mamahal sakin ng sobra. At ang nagbibigay sa akin ng lakas tuwing inaapi ako.

Alam ko namang sobrang mahal rin ako ng mga kapatid ko. But a mother's love is what a child really needs.

Nakita ko sina tita Dina at tita Trina. Mom's sisters. Si tita Dina pinapatahan si tita Trina sa pag iyak. Alam ko kung gaano nila kamahal ang isa't isa. Kaya naiintindihan ko kung bakit ganun nalang siya umiyak.

Umupo ako sa upuan sa tabi ng pinto ng ER. At bigla ko nalang na alala ang mga masasayang ala ala namin ni mom.

*****Flashback*******

"Mom! Habulin mo ako!" Sabi ko kay mom at bumelat pa.

"I'm coming!!!"

Hinabol niya ako hanggang sa madapa na ako.

"Huhuhuhu! Mommy! Ang sakit!"

Iyak ko. Ang hapdi talaga eh.

"Shhh wag ka nang umiyak baby. It'l be okay. Gusto mo bilhan kita ng ice cream para mawala ang sakit?"

Nagliwanag ang mata ko ng marinig ko ang mga sinabi ni mom.

"Yes mom gusto ko!"

"Okay. Basta wag ka nang iiyak ha!"

"Yes mom. I promise"

Pumunta kami sa isang ice cream parlor malapit lang dito sa park.

"Anong flavor gusto mo baby?" Mom

"Vanila mom. I want vanilaaaa!!!" Sigaw ko.

Bumili si mom ng dalawang vanila flavored ice cream.

We ate happily until night came. Umuwi kaming dala dala ang isang galoon ng ice cream.

****end of flashback*****

Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako habang naalala ko yung mga memories namin ni mom. I wish she could survive.

Ilang minuto pa ang nakalipas ng makalabas ang doctor mula sa ER. Agad agad akong tumayo mula sa kina uupuan ko at lumapit sa doctor.

"Doc. How's my mom? Nakaligtas ba siya? Okay lang ba siya?" Sunod sunod kong tanong. Sana naman okay lang siya.

"Are you the patient's daughter?" Tanong niya.

"Opo ako nga po"

Lumapit siya sa akin ng kaunti at malumaymay na nagsalita.

"I'm sad ro say but your mother didn't made it"

Nang marinig ko ang mga katagang sinabi niya, ay unti unting nanghina ang mga tuhod ko.

"Doc. Your kidding right? My mom's okay naman diba?" Umiiyak kong tanong.

This can't be happening. My mom is not yet dead. Gagawin pa namin ang mga pangarap namin. Kakain pa kami ng maraming galoons ng ice cream at kasamang mag babasa ng libro.

M-mom. M-my mom." And then everything went black.

********

Nagising ako sa isang kwartong kulay puti.

Inikot ko ang mata ko hanggang makarating ito sa isang sulok kung saan may babaeng naka upo.

"M-mom?" Mahina kong tugon

Napatingin ang babae sakin at dun ko napatunayang si mom nga ito.

"M-mom your alive!" Sigaw ko sabay hug sakanya. I just can't believe it. My mom is alive!

Hindi siya sumagot subalit hinimas himas niya ang aking buhok.

"Mom. Aren't you happy? Why are you not saying a word?" Nagtatakang tanong ko. You know, she should be happy because she passed those circumstances of her life.

"Anak. Take care of yourself okay? Don't let anyone hurt you." Sabi niya

"Mom, why are you saying that?"

"Baby, juat promise me that you won't ever let anyone hurt you.

" Y-yes mom. I promi -" but before I could finish what I'm going to say, she bid her goodbye.

"Goodbye baby, don't forget your promise okay?" And then suddenly she faded.

My tears started to fall again. Mom, why did you leave me?
***********

"Princess, princess. Wake up. Binabangungot ka. You'r crying while sleeping." - Kuya Ivan

Hindi ko siya pinansin at agad-agad na umupo.

"Kuya, where's mom?."

"Mom's, mom's dead" nakayukong saad ni kuya Ian.

Thereis nothing I can do but to accept the fact that my mom is really dead. All I can do this time is to pray for her and to fulfill my promise.

Sinabi ko kay kuya na okay na ako at kaya ko nang umuwi. At first they insisted. But in the end, they realized that it's good for me dahil nga sa nangyari dun kay mom.

Nang makarating kami sa bahay ay agad-agad akong umakayat sa kwarto ko. This time, umiyak nanaman ako.

Bakit ba kasi kailangan mo pa akming iwan. Bakit sa dinami-dami ng tao sa mundo, ikaw pa?

***********

Hindi ako lumalabas mg kwarto.

Tuwing breakfast, lunch at dinner ay pinapadala ko nalang dito sa kwarto ang mga pagkain.

Ilang days din akong ganito. Until I remembered my promise to mom.

"Baby, just promise me you won't ever let anyone hurt you"

******