The Desperate

CHAPTER 23

-ASHLEY CELINE’S POV-

Im here now sa park ng subdivision namin.. ayoko pang umuwi cause they will surely ask why iam crying ;’(

It’s getting late.. but.. who cares???

ANG SAKIT LANG.. i thought he really cares for me, i thought he likes me, i thought...

He loves me<////3 PERO SYEMPRE..akala lang pala yun..

I assume kasieh!!! AGGGGGGGGGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHH! IM SO SO SO SO SO SO STUPIDDDDDDDDDDDD!!

Bakit ko ba kasi siya nagustuhan??? Bakit ko ba kasi siya mahal???

S-sana.. iba nalang.. sana ndi nalang si jairus.. TSK! Ang tanga kasi nung puso na toh eh!! Sa dinami dami ng pedeng pillin si jairus pa..

Ych!! Kinukulit kulit at pinagsisiksikan ko pa yung sarili ko saknya YAN TULOY,,, ako yung na-fall... ako yng nasasaktan :’(

“here, i think you need this” biglang may lumitaw na blue handkerchief sa harap ko kaya napatingin ako sa taas at tingnan kung sino yung nag-abot ng panyo

And there isaw luke.. ndi ko kinuha yung panyo instead tumayo ako and hug him..

“d-dito *sniff* nalang ako iiyak *snob* ha??” sabi ko habang nakayakap sa kanya.. alm ko maiintindihan ako ni luke..

“tss.. sige.. umiyak ka na diyan” at umiyak na nga ako..

Umiyak ako ng umiyak with matching sounds pa.. L tsk!! Ang sakeeeeeeeeeet~ kasi....

Nilabas ko lahat pero parang ndi nauubos yung luha ko, nalaman ko nalang na he’s hugging me back andpatting my head while saying

“si jairus ba???” nung narinig ko yung pangalan niya.. mas lalo pa akong napa-iyak..

We stayed na magka-hug for 15 mins. I guess? Tahimik lang.. yung hagulgol ko lang yung marinig..

After ko maiyak at medyo ayos na ng onti yung pakiramdam ko. Umupo na ko and umupo narin naman si luke.. nakayuko lang ako..

“i-i-i-im s-s-s-sorry” nakakahiya kasi basang basa na yung shirt niya ng luha and sipon ko.. TT^TT

“huh? para saan?”

 

“sorry *sob* kasi nabasa ko pa yung shirt mo *sob*.. sorry kasi.. *sob* dinadramahan pa kita.. sorry *sob* kase.. dito pa ako umiiyak .. sorry luke..” i said while crying.