Trials

Tamang Panahon -

Part 35

Jassid Pov.

"For you"

"Salamat."

"Dont think to much. Pinapaabot lang ng papa moyan. Special treatment kase artista kna. Pinapasabe nyang wala daw sya ngayon kase, ----"

"Alam kona ang dahilan"

Natahimik kami pareho..

Baket ka ganyan? Nalilito ako sayo. Nalilito ako. Di ako malinawan richard. Im still confuse!!

"Ah. Sige aalis nako."

Pagpapaalam ko.

"Don't. "

"Baket? Para saan?"

"Say what you want."

"Pinipilit moba talaga ako?"

"Go."

"Sige. Mahaba haba to. First. Baket ganyan ka? Nung una tayong nagkita, uh. Mali. Lemme correct, nung nagkita tayo ulet? Sa ny. Bat ang bait mo? Nagawa mung lumuhod, to say sorry? Haha nakakatawa nga eh. Kase sobrang awa ako sa ka sincere ren mo! Kesyo, mabait ka kaya mo nagawa yun kaya napatawad kita. Pinagluto mopa ko. Nakikita ko sa mata mo, yung sincerely, at nakikita ko kung pano moko nirespeto. Ibang iba ngayon! Ibang iba. But its not only, meron pa, nung lumipat tayo sa japan? You say.. you say.."

Napaiyak nako ng tuluyan. Ewan bumagsak nalang. Ang babaw diba?

"Sorry."

"Wait mamaya kna magsorry! Itutuloy kolang.."

Huminga akong malalim at pinunasan ang mga luha kung pilit tumutulo..

"You say im your friend already, ang tanga ko nga eh. Umasa na naman ako sa wala. Kase naulit na naman richard! Naging tanga na naman ako! May pa, stole stole kapa kuno! Para sa kumikirot kung puso? Waw. Ngayon kaya mopa bang maging stole? Ha? Ngayong kumikirot to! Dahil sayo! Kaya mopa ba? Ha? Your insane richard! Sinaktan mo ko. Pakshet. Tapos.."

"Tama na"

Niyakap nyako.

Ngayon ang pwesto. Niyakap nyako habang ako hinahampas ko yung likod nya habang binabasa ko ang damit nya ng mga luha kung kumakawala.

"Teka. Makinig kalang. Nang mga sumunod na araw, di muna ko pinapansin, napansin ko narin araw araw wala kayo ni jy sa tabi ko para kausapin nyoko, laging si richmond! Iniisip konga? May dahilan ba kaya kayo dumating sa buhay ko? Ha? Richard? Sumagot ka!"

"Wala."

"Nagsisinungaleng kna naman"

"Shhhh. Wag mung lakasan yung boses mo C"

"Ayan isa payang C nayan! Ipapaalala kolang, nung dumating yung araw na dahilan ng pagtupad ng pangarap kung maging artista? Ikaw ang naging partner ko. Pero alam mo yun ang sakit lang kase, hindi ko dama. Ang nararamdaman ko, iniiwasan moko. Ang tanging napansin konun may mali. May mali talaga. Then diko alam kung ano nasa isip mo at bumili ka ng dalawang paris na dog para saten. At yang C. Word nayan!! Chard & Curt? Magkaibigan ba talaga yan? Tapos nung sinigawan moko? That day na tumakbo ka at ako pa ang humabol sayo? Ang kapal moding sigawan ako nun. Nagmukomok ako sa higaan nun. Pero the hell! Ang maramdaman ang bagay na hindi ko alam kung totoo ba? Nangangarap ako na gusto monga ko."

"I..i....i....im caring for you! Cause your my friend.."

"Psh. Caring? Sinaktan? Magkaiba yun!"

"May mga bagay na di mo muna kailangan malaman."

"Alin? Sa tamangpanahon paba?"

"Siguro."

"Richard. Eto nayun! Sabihin muna! Pls? Habang tumatagal. Umaasa ako na. Sana"

"Di mo kailangan umasa. Mahalaga ka saken. Pero hangang dun lang"

"So dimu nga talaga ako gusto?"

Di sya nagsalita.

"Silent means yes. Siguro this is the right time, na iwan na kita. At manahimik na!"

"Wait."

"Baket?"

Di sya nagsalita. Instead. O_________O

Hinalikan nya ko? Ang tanga ko..

Dahil. Nagresponse ako sa halik nya. Pero baket? May pagmamahal yung halik nya. Pero bago pako mawala sa katinuan. Ako na ang bumitaw.

At sinampal sya..

"You deserve it."