Μια Ζωή Γεμάτη Ψέμα

Η νέα σχέση.

Οι μέρες περνούσαν και ο Αχιλλέας ξεπερνούσε την Πηνελόπη.

- Φίλε θέλω να σου πω κάτι. Το ξέρω ότι είσαι στεναχωρημένος από τον χώρισμο, αλλά...

- Πες ρε.

- Γνώρισα μια κοπέλα είναι πολύ όμορφη καιι...

- Τι καιι ρε;

- Την λένε Πηνελόπη.

- Ε και σιγά, λέει ο Αχιλλέας χαλαρά.

- Νομίζα επειδή είναι συνονόματη με την...θα σου την θύμιζε όλο και πιο πολύ.

- Εγώ μπρο την έχω ξεπεράσει, δεν είναι σωστό να την αγαπώ, γιατί είναι αδερφή μου. Πάντως χαίρομαι για εσένα μπράβο.

Το βραδυ ο Έκτορας είχε κανονίσει να βγει με την Πηνελόπη.

- Φεύγω φιλε.

- Στο καλό, ε ψιτ και να την φέρεις σπίτι, εγώ θα λείπω, λέει πονηρά ο Αχιλλέας.

- Χαχαχα οκ, του κλείνει το μάτι και φεύγει.

Όταν έφτασε στο μαγαζί που θα πήγαιναν και βλέπει την Πηνελόπη έτριβε τα μάτια του. Ήταν πανέμορφη φορούσε μια μαύρη ψιλόμεση φούστα, ένα τοπ ροζ κουφετί και γόβες, τα ξανθά της μαλλιά χόρευαν με ρυθμό μαζί με τον αέρα.

- Γειά, λεει η Πηνελόπη.

- Γειά σου, είσαι πανέμορφη.

- Ευχαριστώ, λέει ναζιάρικα αυτή.
Μετά από ώρα, ενώ είχαν ήδη έρθει πιο κοντά και είχαν ήδη φιληθεί:

- Πάμε να φύγουμε, λέει αυτή.

- Σπίτι σου ή σπίτι μου;

- Σπίτι σου κούκλε.
Ανοίγουν την πόρτα και μπαίνουν μέσα.

- Βλέπω λείπει ο φίλος σου, κουτί μας ήρθε, λέει πονηρά.

Κάθισαν στον καναπέ και φιλιόντουσαν.

- Μήπως να πηγαίναμε στο δωμάτιο σου.

- Στις διαταγές σας, λέει αυτός και γελάνε.

Μπαίνουν μέσα πέφτουν στο κρεβάτι και ενώ κάνουν ότι κάνουν, ακούνε πόρτα.

- Μην φοβάσαι ο φίλος μου θα είναι.

- Δεν φοβάμαι τίποτα δίπλα σου.

Ο Αχιλλέας τους άκουσε και γέλασε.