Korkma Sadece Bizimsin

Metrobüs

... Beylikdüzü nden gelen metrobüse Avcılar dan binmistin hava kararmak üzereydi.. Halime abla anlatmaya devam ediyordu.
Kiz 1 deri 1 kemik kalmış küçük kardeşlerini amcasına gondermisler korkuyormus çocuk. Heh kızın adı Elif. Kız gece ayağa dikil artık arapça ne diyo kimse bilmiyo anlamiyomus. Hocalar muskalar cevsenler yazmis hic faydası yok.. piskolojik demislerde piskolaga goturmusler agir haplar vermis ama kız banamisin demiyor gece 3 dedin mi ayakta.. sadece perşembe geceleri uyanmadan mutlu uyuyormuş.. kız kendinde olduğu vakitlerde annesine duvardan geliyolar anne durduramiyorum golgeler içime işliyo karanliktalar derimi yirtip icime giriyolar bana yardim et diye yalvariyomus.. ne kadar doğru ne kadar yanlış bende komşuların yalancisiyim valla Neriman abla dedi.. 4 5 durak nefessiz gittiğimi farkettim ve derin bir nefes aldim. Bana gore hersey beyinde biten bir oyunda ibaretti sadece çünkü gerçekçi yaklasiyodum olaylara tamamen piskolojik ve bilinçaltiydi olaylar.. metrobüsde Mecidiyeköy e geldigimi farkedince hemen indim teyzeleri geride birakip ust gecitten ciktim ve tenha bir sokaktaydim evime doğru yurumeye başladım.. beynim olanlari dusunuyor ve kurmaya baslamisti coktan.. burak kendine gel dedim ve yürüme devam ettim.. Önümü kesen bir çocuk eliyle 1 isareti yapti sadece 5 6 yaslarimda bir velet. Cebimden cikarip bozuk paralarimi verdim ve arapça birseyler söylemeye basladi.. donup kalmistim...