Korkma Sadece Bizimsin

Ev

. Beynimde iki farkli olayı birlestiriyordum ve icime sinen azda olsa korku beni farkli düşünmeye sevk ediyordu.. Eve dogru yurumeye devam ettim fakat uzerimde bir tedirginlik vardi. Eve geldim elimi yüzümü yikadim ve sofraya oturdum. Yemekten sonra her zaman yaptigim gibi yastigimi yorganimi alip koltuğun karsisina yatmistim. Belgesel kanali actim ve izlerken uyumak amacli pozisyonumu aldım. Her zaman oldugu gibi dalmisim..
Gece uyandim ve paralel evrenler diye bir var belgesel. Hepsinin rastlandi olduğuna artik dahada emin olarak kapatip yattim. Gece bir inleme sesiyle uyandim salonun ortasinda bir kadin arapca birseyler söylüyor  etrafini sarmis yerden tavandan cikmaya calisan siyah gölgeler... aglamamak bagirmamak icin kendimi zor tutuyordum. Bana doğru döndü ve
-Elif artik daha rahat çünkü artik sen yanimdasin-- dedi. Kalp atislarimi duyuyordum bana doğru 1 adim atti ben tum gucumle geri kacarak kurtulmaya calisirken uyandim.. artik cok rahattim hepsi ruyaymis ama gozum hala salonun ortasindaydi. Kendine gel oglum sacmala dedim derin bir nefes aldim gözlerimi kapattim.. işte o an kulagimda bir nefes ve 3 kelimeyi duydum " korkma sadece bizimsin"...