6.bölüm

347 20 18
                                    

o ilgimi çeken hastaya doğru giderken birden bire durmuştum çünkü luffydi ne yapcam ben şimdi? biraz titremeye başladım luffy beni fark eder mi? benzediğim için yok canım fark etmez dimi? ama öyle üzgün oturması beni üzüyor ve endişelendiriyor birşey mi oldu arkadaşlarıyla? neyse en iyisini yanına gidip sormam lazım derin nefes aldım luffynin yanına geldim

ace: efendim?

luffy: hıh? (başını biraz kaldırır)

ace: neyiniz var?

luffy: benim birşeyim yok.... (hafif gülümseyerek)

ace: öyleyse neden buradasın?

luffy: şey.... yalnız kalmak istedim...

ace: neden?

luffy: arkadaşlarıma ağladığımı göstermek istemiyorum (başını biraz eğilir)

ace: ........

luffy: onu çok özledim....... ace.... (başını tamamen kapatır)

[resimdeki tam konuşma hali]
luffy lütfen yapma bunu beni ağlatcaksın sen mutlu olunca bende mutlu oluyorum sen ağlayayınca benim içim yanıyor derin nefes aldım luffynin omuzuna dokundum "yapma bunu biliyorum acı çekiyorsun ama bu hep kalbinin içinde kalacak ama arkadaşlarını endişelendirme onlarla mutlu hayata devam et bunu yaparsan abin ace mutlu olur her zaman yanında olur seni izler tamam mı?"dedim bunları sözlerimle söylerken gerçekten doğru söylüyor gibiydim luffy yavaşca başını kaldırır bana büyük şekilde gülümser yavaşca ayağa kalkar "teşekkür ederim elimden geleni yapıcam"dedi luffy şuan beni gerçekten mutlu ettin sarılmak isterdim fakat sarılırsam luffy şaşırıp kalırdı luffy el sallayarak uzaklaştı bense el sallayarak derince rahatladım luffy hastaneden gitti ve tam arkama dönecekken mataka dibimdeydi ciddi suratı vardı "ace-chan ne yapıyorsun?"dedi biraz geri çekinerek "hastayla konuşuyordum"dedi

mataka: hastayla konuş demedim! ilgilen dedim!!

ace: bağırma bana!!

mataka: asıl sen bana bağırma!!

ace: ikisi aynı değil mi be!!??!!

mataka: değil!!

ace: kes be!! sesini!!

mataka: asıl sen kes!!

hemşire: şşşşş... hastane burası

mataka-ace: höşt

hemşire: hastane dedim

mataka-ace: özür dileriz

hemşire: sakince ve sessiz konuşun lütfen (gider)

ace: neyse işimi yaptım artık gitmem gerek

mataka: tamam güle güle

ace: para??

mataka: ne parası?

ace: sadece bu günlük işe girdim ve para lazım

mataka: tamam

mataka cebinden yemek ve ev alacak kadar yeterli para çıkartıp bana verir vermez oradan uzaklaşıp üzerimdeki sıkıcı giysiyi değiştirdim ve nihayet hastaneden çıktım farkıma vardım da akşam olmuştu yatacak yerimde yok satın aldığım eve gitmek istemiyorum komşular sinir bozucu neyse kocaman ağacın üstüne çıkıp orada uyumaya başladım
DEVAM EDECEK&

Ace Yaşıyor Mu?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin