Rüzgâr aileyi savurup gittiğinde geriye kırgın çiçekler kalır KIRGIN ÇICEKLER

Kortmak

Güney:Nasıl hiç bişeyden kortmazsın
Songül:bir böçekten korkarım onun dışında bişeyden korkmaM onun dışında hayatan başka bişeyden korkulmaz
Güney: ney ya o küçüçük bir böçek
Songül:ya öyle iste yaa
Güney: şimdi farz  et akşam manyağın teki  çıktı karşına eline de   balta kafasına koymuş öldürmek iştiyor seni
Songül:Ne kortçam anasını satım ney yapabilir ki o bana
en  fazla öldürür başka bişey yapamaz
Güney:En fazla nedemek ya en kötüsü o zaten
SONGÜL; Oğlum zaten ölmüyçekmiyiz ya bugün ya yarın ölmüsün ne fark eder
Güney: vay be benim güçlü sevgilime bak bee nasıl
Songül:ya güney ben yetimhane kızıyım çok zengin olmak meşur olmak benim hayalim bunlar değil
Benim bir küçük dünyam olsun sevdiklerim yanımda olsun başka bişey istemem
Güney: ben varmıyım peki o hayalin içinde
Songül: insan olursan ben bir kere tutuğum  eli bidaha bırakmam...,