With or without you(ON HOLD)

Κεφάλαιο 2

Την επόμενη μέρα, αφού έβαλα τις απαραίτητες ανακοινώσεις στο ίντερνετ ετοιμάστηκα και πήγα στη σχολή. Σήμερα ευτυχώς είχα αργότερα μάθημα οπότε οι ώρες συμπίπτουν με την υπόλοιπη παρέα εκτός από την Αγγελική που σήμερα αποφάσισε να μην σηκωθεί από το κρεβάτι της παρά μόνο για την ώρα που θα πάμε για καφέ. Βλέπω τον Χάρη να κάθεται στην καφετέρια με την Σοφία και πηγαίνω προς τα εκεί.

'Γεια σας' λέω και κάθομαι σε μία άδεια καρέκλα.

'Γειαα' μου απαντάνε και οι δύο μαζί. Ο συγχρονισμός!

'Οι άλλοι που είναι?' τους ρωτάω και στριφογυρίζω το κεφάλι μου ψάχνοντας τους υπόλοιπους της παρέας.

'Ο Μιχάλης δεν έρχεται σήμερα γιατί πάει να πάρει την αδερφή του από το αεροδρόμιο που έρχεται εδώ για κάτι εξετάσεις και ο Γιάννης πήγε να ρωτήσει κάτι στην γραμματεία.' μου λέει η Σοφία ενώ βγάζω το κινητό μου από την πίσω τσέπη του τζιν μου. Κανένα μήνυμα ο Πέτρος, καμία κλήση. Δεν είμαι από αυτές που που θέλουν συνέχεια να ξέρουν που είναι και τι κάνει ο γκόμενος του όμως μετά από το τελευταίο τηλεφώνημα μας νομίζω ότι με αποφεύγει και όντως δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί μου.

'Εγώ πάω να βάλω αυτά τα φυλλάδια στον πίνακα' Η μόνη απάντηση που παίρνω είναι ένα νεύμα τους με το κεφάλι αφού συνεχίζουν να διαβάζουν προσεκτικά κάτι σημειώσεις.

Η Σοφία και ο Χάρης είναι στο τμήμα φυσικής του πανεπιστημίου, στο ίδιο έτος με εμένα. Μάλιστα η Σοφία είναι από τις ελάχιστες γυναίκες στο τμήμα τους για αυτό ο Χάρης ήθελε να την γνωρίσει αμέσως και έπιασε γρήγορα φιλίες μαζί της γιατί όπως είπε 'θα έχει μία τουλάχιστον γυναίκα να μιλάει για το πάθος του και να τον καταλαβαίνει'
Πάντως πάλι καλά που τη γνώρισε γιατί έτσι την γνωρίσαμε και εμείς και είναι πραγματικά πολύ καλή κοπέλα.

Μετά από 2 ώρες έχουμε τελειώσει από τα μαθήματα και γυρνάω στο σπίτι. Είμαι αρκετά αγχωμένη με το θέμα του ενοικίου, δεν ξέρω αν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου, βασικά δεν μπορώ, είναι σίγουρο...θα πρέπει να ψάξω να βρω κάπου αλλού όμως και αυτό είναι πολύ δύσκολο...

Η μέρα περνάει και δεν έχω κανένα σημείο ζωής από τον Πέτρο. Τον πήρα δύο φορές τηλέφωνο και δεν μου το σήκωσε. Δεν το πιστεύω ότι νευρίασε τόσο πολύ για αυτό το θέμα. Αποφασίζω να πάω από το σπίτι του να του μιλήσω από κοντά αφού δεν θέλει από το τηλέφωνο. Χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει μετά από λίγα δευτερόλεπτα με τις πυτζάμες. Λες να τον ξύπνησα? Μα είναι νωρίς ακόμη, ούτε 11...